Yalnızca Rabbe "teslim" olanlar için her daim sığınılacacak tek kapı yine O'nun rahmeti değil midir? Yakup (a.s) gibi yüreğinden bir parçayı yitirip gözlerine ak düştüğünde de tam bir teslimiyet içinde " ben üzüntümü ve tasamı ancak Allah'a şikayet ederim "(13/86) diyebilmek... Rabbimizin bize "şah damarımızdan" daha yakın olduğunu idrak edip, O'nun sevgisiyle nefesi tüketmek... İşte belki o zaman "hayat" hakiki manasını bulacaktır...
Bu güzel paylaşım için teşekkürler AK_Kelebek kardeşim (+)