![]() |
#15 |
![]() Monotonluk Maratonu Kolera Verse: Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldı gözlerim telaş timsali her ölende ağladı pervasız tenin gözümü aldı komada martı lodos maüduru melteminde ayıldı ve yanlız uyandı. Suskunluğum minnetimdi yokluğun varlığı kanattı kendimi limana bağladım uçarı aklım halattı kararlarım ve kesin seçimin bütünü eşittir hayattı bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı Burun buruna geldim seni bulmak için her belayla düşündüm 3 yıl arayla küs mü mecnun Leyla'ya? bacaklarımı sarkıtırım dalga çarpar ayağıma beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır 20 sene de uzayan saçı küçük bir bit makaslatır 2 çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır Saçının teli kopmasın, korkarım Allah muhafaza şerefine izin verdim bugün kalbimdeki her muhafıza ziyarette evliya dedim farketmelerini sağla buz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza Tanrı yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre et yılıkır bendim ilk tayfunda yağmuşurun işi çişelemek sineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçek çıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret Nakarat: Bak, yine başa döndü bu dünya Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!... Bu manotonluk maratonu. Onu tanı!... İçinde düşünce koştur!!! Sago Verse: Derin bir denizin dibine çökmüş, bir hazine aşk denen Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp,ve diğeri hükmeden. Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken. Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken Kıvranımışı seyreden melekler gibidir sükünet Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet Ve korku içime hucmederken korkup kaçar cesaret Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret Yardım et, bir iğne vur!... Ve sönsün acımın yangını Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını. Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı. Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı Hileden uzak bu adama sille vurma yazıktır. İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır Bugüne dek işlediğim günaha. İstırhamım tekbir aftır. Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı. Biçim Biçim?... Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim. Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim. Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim |
|
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|