Hapsirmak cok rahatlatan biseymis gercekten. Ben kendimi bildim bileli hapsirinca agzimi burnumu sim sIki kapatirdim da. Herkes kizardi bana. Yavas yavas serbest (elimi önüme tutuarak yada selpakla tabi ki) hapsirmaya calisiyorum.

Gercekten mühtis rahatliyor insan ya

Allahim Sen neylersen güzel eylersin. Mucize isteyenlere iste en güzel mucize insanin ta kendisi. SubhanAllah.

Lisede psikoloji hocamız, hapşurunca Elhamdülillah deyin, vucudunuzdan mikroplar atılır, Allaha şükredin demişdi.
Ne zaman hapşursam hep hocam aklıma gelir, Allah razı olsun iyi bir bayandı.
Bende elimden geldiği kadar eşime dostuma bu alışkanlığı kazandırma peşindiyim,
bir kişiye bunu aşılayabilsek ömründe gör kaç kere hapşurcak, o kadarda elhamdülillah diyecek ne güzel birşey buna vesile olmak, hocamı kıskanıyorum acıkcası

Ben kimden ögrendigimi unuttum ama eskiden hep 'cok yasa - sende gör' diyenlerdendim bunu ögrendikten sonra bende hep Elhamdülillah demeyi ögrendim. Ögretmeniniz gercekten büyük sevap kazanmis oldu Allah razi olsun

Amin ecmain kardeşim, çok yaşanın mazisini öğrendikten sonra ben söylemeyi bıraktım, söyleyenlerede hikayesini anlatıyorum şimdi şaşırıp kalıyor insanlar.
Zaten bir sürü alışkanlığımız, kültürümüz Hristiyan geleneği lakin farkındalık yok.

Bizede anlatirmisiniz?