http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/227689_10150165335187750_270290137749_7245452_6074 537_n.jpghttp://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/227689_10150165335192750_270290137749_7245453_7154 533_n.jpghttp://a2.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/227689_10150165335182750_270290137749_7245451_3241 888_n.jpg

Sözlerinizi dokuyan güzel olan olmadıktan sonra, onun hakkında nasıl konuşabilirsiniz ki?

Gece indiğinde kentin gözcüsü: “Tan ağarınca, güzel doğu’dan görünecek,” der.

Gün öğleye erdiğinde çalışanlar ve sokakları dolduranlar: “Güzel’i gördük, gurûbun* pencerelerine yaslanmış yeryüzüne bakıyordu.” derler.

Kışın, kar içinde yaşayanlar: “Mevsim bahara ersin, Güzel, tepelerden aşıp gelecek,” derler.
Ve yazın sıcağında ekin biçenlerin: “Güzel’i gördük, güz yapraklarıyla dans ediyordu ve saçlarında bir tutam kar vardı,” dediklerini duyarsınız.

Bir yürektir tutuşmuş, bir can’dır büyülenmiş.

Güzel; bir aynadan kendini seyreden sonsuzluktur.

(* Halil CİBRAN (Khalil Gibran), “ERMİŞ” ["The Prophet" (Nebi)], Anahtar Kitaplar Yayınevi, 3,Basım 1999 İstanbul s.87-88

——————
“Allah, göklerin ve yerin gaybını bilendir. O göğüslerin özünü çok iyi bilendir.” [Fâtır Suresi, 38.ayet]
-