Hep payıma ağlamak düştü hayat denen pastadan
Gülmek neyime benim
Umutsuzluk sarmış bütün ruhumu
Dalgalar dövmek de denizimin kıyısını

Haykırsam yüreğimden geçen sevda kelamlarımı
Savursam içimde biriken isyan çığlıklarımı
Yetmez ne beni ne de seni anlatmaya
Sustum, bütün dertlerimden ürktüm

Acılarımın sermayesini yüklemişim
Yüreğimin kayıp kervanlarına
Arayıp bulur muyum yitip giden maziyi
Tükenmedi mi zaman, ben tükenmekteyim

Saklı aşka tebessümlerimi
Sonbahar rüzgârları almış götürmüş
Yok oldu son umut kırıntılarım
Hayat mı kara yoksa ben mi karamsarım

Bugün yazılsın istedim satırlara
Döktüğüm inci tanelerim
Damla damla.. umutsuzluğa..
Artık beklemiyorum doğmayacak güneşleri..

alıntı

Artık beklemiyorum doğmayacak güneşleri
ZATEN DOĞMAYAN GÜNEŞTE BEKLENMEZ..
GÜZEL OLMUŞ PAYLAŞIM