Irak’ta bir vilâyet olan Musul şehrinde iki gözü kör,Osman isminde bir hafız her sabah seher vakti minâreye çıkar salâ okurdu. Bir gece rüyasında nehir kenarında çamaşır yıkayan nur yüzlü mübarek bir kadın gördüğünde,
---bu yıkadığınız çamaşır kimindir diye sordu,
---bunlar her sabah benim oğullarıma salât-u selâm okuyan zâtındır
---sizin oğlunuz kimdir?
---benim oğullarım Kerbelâ’da şehid olan Hasan ve Hüseyin’dir,deyince karşısındakinin sallâllahu âleyhi vessellem Efendimizin kızı hz. Fatıma olduğunu anlayıp ellerine sarıldı,
----şefaat ey Resulûllahın kızı diye ondan yardım diledi, hz. Fatıma,onun gözlerini mübarek parmaklarıy la sıvazlayıp
---haydi kurtuldun! müjdesini verdi. Bu heyecanla uykudan uyanan Hafız Osmanın iki gözü de görüyordu. Hemen abdest alıp iki rekat namaz kıldı,doğru minâreye çıkarak Musul halkına şöyle seslendi,
---ey ahâli bana gelin görün,Resulüne ve onun âline okuduğum salâvattan dolayı Allah bana gözlerimi ihsan etti,İnşallah âhirettede onların şefaatini nasip eder dedi ve salâsını okumaya devam etti.