http://img294.imageshack.us/img294/590/755167086423d597c0sq5.jpg

Yalnızlık ‘’ağır’’ bir yüktür…


Soğuktur…


Suratsızdır…


Kendine aşıktır…


Bencildir…


Sen o’na sarılırsın,
‘’O’’ seni küçümser…

Haksız da değildir esasında…


Bilir ki, çaresizsindir…
Yorgunsundur…
Ve o’na muhtaçsındır…

-Ama…


-Şşşş susssssssss!


-Konuşmanın ne yeri ne de zamanı kalbim… Sadece dinle… Dinle ki, anla… Anla ki, ağlama!


Koşulsuzdur ‘’yalnızlık’’…


Sen istesen de istemesen de ‘’o’’ hep vardır,
Ve gitmeyen/yitmeyen tek duygudur…

Lakin, bu oyunda ne sen ne de o suçlu makamındadır…


Madem suskun ruhundan arta kalan kırık dökük sesler yalnızlığa düşmüştür,
Alıp götürdüklerini ‘’hiç’’ saymak, yapabileceğin en onurlu davranıştır…

-Al senin olsun varlığım…


-İncitme, kırma…


-Ve hep yanımda kal… Sende gitme… Ne olur…


Zafer ‘’her zaman’’ o’nundur…


Dedim ya;
‘’Sen istesen de, istemesen de…’’

Yalnızlığın kalıcı tek yanındır…


- Saat gece yarısını çoktan geçti… Sessizlik çöktü içime ansızın…


- Güldüm… Düşündüm…


- İyi ki ‘’o’’ var…


Sessiz…


Yorgun…


Uzun bir gecenin çığlığına ‘’merhaba’’…


‘’Hoşça kal’’ demek için öyle sus-pus ki gece,


Lal kesildim!

Muhtesem. Sizemi ait yoksa? :güzel:

Yok.. :) Neerde öyle yetenek..
Başka bi yerden alıntı..

Güzeldi teşekkürler.

Rica ederim..