~Mustafa Cilasun'un Kaleminden~ - Sayfa 2

Boynun bükülmesin, ruhun ki hüzünlenmesin!
Derdi peydah eyleme,kalbimle alay etme!
Ruhum figan eder, kalbim hicranla nazar eyler!
Ne garip bir aşk-ı avareyim,lahzaya ne derim!
Kalp nezihtir,hınç ve hırs nefsi melaldir!
Cezbeden firkatin,ah u zar ettiren hasretin!
Fani olan kimdir, nasıl bir hesabın içindedir!
Gaflet içinde geçti bu ömrüm,kalmadı gücüm!
Ağlamak istiyorum!
Aşk, asla kör etmez, nefse fırsat vermez!
Dağ vecdini sessizce, narıyla serdediyor!
İdrakinle arsın, aşka bahis bir zamansın!
Dili ayrı can olsa, rahmet ederdi feryadıma!
Boynumu büküp,kalbimden seslenmeliyim!
Taşmıdır ki kalbin imdadıma gelmedin!
Lahza ki ne düğüm,ölüm sırrında ki düğündür!
İçimden geldiği nispette melalimi yazdım!
Ruhunda çiçek açsın, o kalbin burkulmasın!
Vakit ötenin furkanı, ruhun inşirah sevdasıdır!
Gönül neylesin, akıl kimi bilsin, kul olmak için inleyesin!
Söyle nasıl şikayet etsin ki bu kalbim!
Gönlü yanan nar iledir, ar etmeyi bilir!
Ne kadar dertliyim bilsen, haberin var mı!
Ruhun aşka taliptir,kalbin sukutun kalidir!
Savrulma rüzgarla, kaybolup yakınma!
Ruhum çırpınma,aşkın firkatiyle yanma!
Çaresiz misin, o nefsi halini farketmelisin!
Ummana açılmış umutlar,ürkek nazarlar!
Çölün o sessizliğinde yaşadım hicran aşkını!
Birgün ölürsem sana hasret yaşamakla!
Sessizce nazar ettin, sineme sürur ektin!
Gülüp geçti, içim sızladı,yüreğim yandı!
Yüreğimi susturdun,umudumu kuruttun!
Güzellik ki ne manadır!
Bana dert eyleme o gamı,sessiz sedanı!
Sekülerlik ve Paganlık adına saldırrılar!
Ruhum bezgin, kalbim takatsiz ve üzgün!
Bizde mi böyle olacaktık, sessizce ayrılacaktık!
Görenler beni divane sansın, öyle ansın!
Gelmedin, belki de gelmek istemedin!
Nazar et ,hicranıma kayıtsız kalıpta yanma!
Ey Rabbim, sen bilirsin, mağfidet edenimsin!
Bir ömür sukut edip dinledim,esirin ettin!
Gönül tecelli ister, hevesin ter’ini neyler!
Mefkurende ki ülfeti anmak ve sana yazmak!
Yüreği yakan sen olma,bir canın ahını alma!
Kalp nazar eder, göz aşkın firkatine döker!
Dil-i harab-ı aşkımın yegane sebeb-i arısın!
Emin Acar hoca ve bir Meczup!
Sadakat, gönüllü köleliğe yol açmamalı!
Nazar eden kalbim, kal ederken!
Haksızlığa sabretmek,vaktini beklemektir!
Rahmet eden,kalbi görendin,sahiptin!
İçimde bir dert var, sukut edip an’a bakar!
Yağmur ıslatmalı yüreği,hissettirmeli firkati!
Yadınla figan eden düşlerimin sürgün yaprağı!
Eğer düşünmek ve niteliğe erişmek haksa!
Hüzün içimdeydi ne hazin bir gidişti!
Kalbin nazargahtır, niye vesayet altındadır!
Yadınla sürura eriştim, sessizliği nefeslendim!
Sessizlik ruhuma melalini zerkederken!
Ruhumda neşe hayale daldım,sessizce andım!
Ey can, lahzanın alinde ki ruhuyla yol alan!
Ne bahar, ne güz bitti, umut niye tükendi!
Sukut etmeli, düşünmeyi becermeliydim!
Asabiyet fevriliktir,ruhtan ari bir iştir!
Her mevsim kalbine seslenir,akıl ve idrak halidir!
Din ihdas eden,hesabın ahını öteleyenler!
Efkârın sağanağında buğulanan hicranım!
Yapamam, seni yargılamak adına yaşayamam!
Kalbim kal eyler, halim boyun büker!
Güzellik mi kalacak, aşk nasıl anlaşılacak!
Lisan kalbinin arı, iradenin de aynasıdır!
Nereye nazar etsem hicran sinemde yar!
Vazgeçmeliyim irademi esir alan,prangadan!
Ruhun mecbur değil feryadına,kalbinin ahına!
Ruhun mecbur değil feryadına,kalbinin ahına!
Beceremedim,bir ömrü hoyratça tükettim!
Nasıl bir edepsin, halin vecdisin!
Ne zaman anacak, halinde yaşatacaksın!
Ne kadar sessizdin, hiç silinmeyendin!
Sensizliğin her katresinde ki hasretinle!
Kulun mu olmalıyım,yoksa kölen mi!
Artık ne yapayım, huzurundan mı çıkayım!
Nedensiz olma,mesnetsiz de hiç konuşma!
Silinmeyen serdin,ne müthiş kederdin!
Hiç yerinme, nasibin ilgasında serinle!
Kalbin neye muhtaç, bahtın olmasın serap!
Kal eyler latif kalbiniz, hamiyetperver haliniz!
Ne söyleyebilirim, sukut etmeyi şiar edinirim!
Sual etmeden bir düşün, lafazanlık olmasın işin!
Ruhumun hicranı, kalbimin dinmeyen figanı!
Dokunamam, asla duyarsız kalamam!
Aşk mı, ne deyim,sukut etmeyi yeğlerim!
Her söze kulağını kabartıp şahit olma!
Ne kadar ah etsem, çare olmayacak neyleyim!
Ne derdine dermene geldim, ne de inandım!
Ne derdine dermana geldim, ne de inandım!
Yapılan iyiliği unutma, sakın vefasız olma!
Nisa ardır,duygusaldır,naif bir edadır!
Eskimeye yüz tutan yorgun kelimelerle!
Eskimeye yüz tutan yorgun kelimelerle!
Ruhum ve kalbim sual eder, kal eyler!
Şikayet etsem ne olacak,gönül hicrana kanacak!
Sussam ar mı olacak, içim sessizce yanacak!
İnsan akıldır, idraktir, irade –i farktır!
Ruhun bayram etmeli, kalbin deruhte eylemeli!
Saklı umutların güne çıksın, bahtınla buluşsun!
Derde derman olan sensin, sahip ve meliksin!
Hiç halime şahit olma, boş yere ağlama!
Ey yolunu gözlediğim,hasretiyle kal eylediğim!
Dilin lal oldu, gözlerin kal etmesi durmadı!
Kal eyledim, sessizliğinin içinde eridim!
Sana söylemediğimi anlatır suskun bakışlarım!
Sukut etmek zorundayım, ne yapayım!
Günahı sen mi çekeceksin, nasıl ar edeceksin!
Beni sev, ruhumu sar,hasaretim ar, ey yar!
İdrakinden yazan, edebiyle anlamlaşan!
Ruhun meyletsin, kalbin şehretsin!
Aklın iraden içindir, kalbip hissetmezse yürektir!
Gönül boş, melalim loş,izanım sarhoş!
Gelmiyor bir haber, hasret kalbimi lal eyler!
Bilmeliyim kalbi ağlayan, dili kuruyanı!
Ne zormuş, hissedilmeden meğerse hiç bilinmiyormuş!
Gelmedin, gelmek istemeyi reddeden kalptin!
Neyleyim nazı, aşksız nazarı, şevksiz baharı!
Ne söyleyim, gitmemen için nasıl divaneyim!
Sönmüş lambalar, ne kadar ıssız sokaklar!
Ömrümde gün bitti, hicrana kanmaktan!
İnanmak zorlaştı, gam içinde bir nazardı!
Gülmeliyim ve fakat haddine erişmeliyim!
Ahımdı düşen, gözyaşlarımdı nazar eden!
Direniyordu gözlerin, sukut eden halin!
Titreyen bir halin kaliyim, aşkı neyleyim!
Gözlerim yaşlı, umutlar dinmeyen bir sancı!
Gün kararınken mahzundur nice umut!
Akşam olur, yürek burkulur, gönül lal olur!
Sessiz ve sakin iklimin izlerinde nefeslenirken!
Sevilen sevmedikçe, gönül lal olur,burkulur!
Geç kaldım,anlamadan yaşadım, ağladım!
Gönüllü köle olacaksam, aklı neyleyim!
Umut mu sandım, nasıl hayale daldım!
İhlas kalbin, aşk halin, edep vecdin ecridir!
Ruhum ve kalbim aşkın vecdiyle yol almalı!
Ruhum ne kadar sessiz, kalbim isteksiz!
Gönül niye sessiz, ruhun kefensiz!
Niye mahzundur nefesler, sessizce figan ederler!
İçimde dinmeyen bir hicran var ey yar!
Yalancı düşleri umut sanıp yakarmak!
Sanki rüyadır,gelip geçmeyen ne vardır!
Taşmı sandın bu kalbi, hiç anlamadın!
Ne nefesin şiarısın, ne de aşkın farkındasın!
Dinmeyecek mi feryadım, güldüren ahım!
Ey kalbiyle yazan, aklıyla yol alan edibe!
Artık serdetmeli, sukutu dindirmeliyim!
Kadere mi demeli, iradeyemi dikkat etmeli!
An ruhuna seslenir, aşk kalbine şevktir!
Haline kanmadan, şevkiyle yaşamadan!
Sen hicranın adısın, hüzünle yaşayansın!
İnsan kalbiyle aşkın sadrında melaldir!
Aldatan ziyandadır, aşktan azade olandır!
Görmeye erişsem, kalbimi hasretsem!
Yalan olan aldandığın bahanendir!
Ben miyim, hangi dilin ecrindedir halim!
Nazar kıl masivaya, kalbin hasret inşiraha!
Dikkatim nispetinde firkat içindeyim!
Sinemde durur figan, sabır ne hicran!
Ne aklım kaldı, aşk ruhumdan nidaydı!
Hiç serdetmeden nefeslenmeye erişsem!
Ruhun aşkı farktır, kalbin nazargahtır!
Cürmüm var, ruhta ar, kalbim yanar!
Sil gözyaşlarını, anlat ruhunun aşkını!
Sukut edip bekledip,hakka iltica ettim!
Yangın umutların acısı ve dramatik sancısı!
Deruhte etmelisin, tahkikinle ancak niteliksin!
Ruhun ve kalbin iradene tabi zamandır!
Ruhu nasıl şehredip, kalbi zikredeyim!
Niye sessizsin, yaprağın ar misalisin!
Aklın ve kalbinle kul ol, nefsinle alma yol!
Hicranı içinde yaşatma,şevkle yaşa!
Nerdeyim, hangi vaktin nefesindeyim!