LeyaL
10-08-2009, 14:24
http://files.myopera.com/suspus/blog/ku_-burnu.jpg
Bir küçücük gül ile minicik bülbülün devasa aşkıdır bu…
Asırlardır dillenen, dilden dile söylenen…Leyla ile Mecnun misali…
Sakın biri ottur, biri de kuş diye küçümsemeyin…
Sonra öyle bir bülbül oluverirsiniz ki
daha ötmesini bilmeden gülün goncasının açmasını bekler durursunuz…
O minicik bülbül ki küçük bedenine bakmadan semada uçarken öyle bir koku duyar da
kolu kanadı kırılır ki…
Gülün rayihasının meftûnu olup kokunun peşine düşer...
Uzun süre bu güzel kokunun sahibesini arar durur...
Bulamayınca yüksek bir yerde yanık yanık öterek sesini duyurmaya çalışır…
Kaşları yayım,çehresi ayım
Benlerin çoktur,akranın yoktur
Bir yüzü mâhım,zülfü siyâhım
Bakıp durmalı,cana sarmalı
Hemen almalı
Gül uzaklardan gelen bu hoş serencâmı işitir…
Bu efsunlu sesin sahibine meftun olur..
Kokusunu rüzgarın ardından savurur sesin peşi sıra…
Dikkat istirham ederim efendim…
Bülbül gülü görmeden kokusuna,gül de bülbülü görmeden sesine aşık olur …
Kavuşmaları fazla vakit almaz…
Ancak vuslatta hasrete mani olamaz..
Bülbül güle öyle sevdalanır ki onun her halini görmek ister:
Yaprağında benim
Dikenin de benim
Ezan da benim
Cefanda benim olsun
Der…
Gül de bülbüle en güzel halini göstermek ister…
Bir solar, bir açar…Ve gül kokusuyla dile gelir:
Ah benim efendim selvi bülendim..
İzzette yektâ,saadette bîhemtâ Muhabbette lânazîr
Güzellikte bîkusûr Candan azîzim, şekerden lezîzim
Efendim, cânım, sultânım
Makbûlünüz olmaktır niyâzım…
Her aşkın bir cilvesi vardır..
Bülbül ile gülün aşkının cilvesi ise
birbirlerine aşık olup,kavuşup hasretlerinin son bulmamasıdır..
Yani vuslat hep başka bahara kalmıştır..
Bülbül öttükçe gül açar…
Gül açtıkça kokusu tüm aleme yayılır..
Gül utancından gonca haline döner..
Bülbül gülün bu halini görebilmek için var gücüyle öter..
Fakat gülün tomurcuktan goncaya geçtiği sırada,
bülbül hep yorgunluktan bitap düşüp uykuya dalar…
Bülbül her uyandığında gülü açmış bulur..
Bülbül feryad figan edip göremediğine yanar..
Ogünden beri her sabah vakti bu ızdıraplı aşk tekerrür eder..
Bülbül sevdiğinin gonca halini görmek hasretiyle bir ömür öter…
Gül sevdiği görebilsin diye bir ömür usanmadan açar ve solar…
tekrar be tekrar…
Bülbülse her gün göremediğine yanar..
ve ertesi günü bekler…
Ne gül olmak kolay ne bülbül…
Bülbül olmayı seçtiysen bir ömür yanacaksın,
Gül olmayı seçtiysen bir ömür solacaksın...!
"Alıntı"
Bir küçücük gül ile minicik bülbülün devasa aşkıdır bu…
Asırlardır dillenen, dilden dile söylenen…Leyla ile Mecnun misali…
Sakın biri ottur, biri de kuş diye küçümsemeyin…
Sonra öyle bir bülbül oluverirsiniz ki
daha ötmesini bilmeden gülün goncasının açmasını bekler durursunuz…
O minicik bülbül ki küçük bedenine bakmadan semada uçarken öyle bir koku duyar da
kolu kanadı kırılır ki…
Gülün rayihasının meftûnu olup kokunun peşine düşer...
Uzun süre bu güzel kokunun sahibesini arar durur...
Bulamayınca yüksek bir yerde yanık yanık öterek sesini duyurmaya çalışır…
Kaşları yayım,çehresi ayım
Benlerin çoktur,akranın yoktur
Bir yüzü mâhım,zülfü siyâhım
Bakıp durmalı,cana sarmalı
Hemen almalı
Gül uzaklardan gelen bu hoş serencâmı işitir…
Bu efsunlu sesin sahibine meftun olur..
Kokusunu rüzgarın ardından savurur sesin peşi sıra…
Dikkat istirham ederim efendim…
Bülbül gülü görmeden kokusuna,gül de bülbülü görmeden sesine aşık olur …
Kavuşmaları fazla vakit almaz…
Ancak vuslatta hasrete mani olamaz..
Bülbül güle öyle sevdalanır ki onun her halini görmek ister:
Yaprağında benim
Dikenin de benim
Ezan da benim
Cefanda benim olsun
Der…
Gül de bülbüle en güzel halini göstermek ister…
Bir solar, bir açar…Ve gül kokusuyla dile gelir:
Ah benim efendim selvi bülendim..
İzzette yektâ,saadette bîhemtâ Muhabbette lânazîr
Güzellikte bîkusûr Candan azîzim, şekerden lezîzim
Efendim, cânım, sultânım
Makbûlünüz olmaktır niyâzım…
Her aşkın bir cilvesi vardır..
Bülbül ile gülün aşkının cilvesi ise
birbirlerine aşık olup,kavuşup hasretlerinin son bulmamasıdır..
Yani vuslat hep başka bahara kalmıştır..
Bülbül öttükçe gül açar…
Gül açtıkça kokusu tüm aleme yayılır..
Gül utancından gonca haline döner..
Bülbül gülün bu halini görebilmek için var gücüyle öter..
Fakat gülün tomurcuktan goncaya geçtiği sırada,
bülbül hep yorgunluktan bitap düşüp uykuya dalar…
Bülbül her uyandığında gülü açmış bulur..
Bülbül feryad figan edip göremediğine yanar..
Ogünden beri her sabah vakti bu ızdıraplı aşk tekerrür eder..
Bülbül sevdiğinin gonca halini görmek hasretiyle bir ömür öter…
Gül sevdiği görebilsin diye bir ömür usanmadan açar ve solar…
tekrar be tekrar…
Bülbülse her gün göremediğine yanar..
ve ertesi günü bekler…
Ne gül olmak kolay ne bülbül…
Bülbül olmayı seçtiysen bir ömür yanacaksın,
Gül olmayı seçtiysen bir ömür solacaksın...!
"Alıntı"