http://img217.imageshack.us/img217/153/933115zw8.jpg

Cenaze nedeniyle kapalıdır gözlerim
tutun beni
bağırmak istiyorum!

“... günü öpen ve ağzına alan usta
onca kuşu kaçırdın göğsümün tellerinden
çıraklar ihanet ediyor krallığıma
şamar gibi iniyor suratıma mirasın


arandığımı yazıp şehrin duvarlarına
kaçıyorum
gecenin rahlesinde huysuzlanan ruhumdan


herkes beklerken evet benden giderim
saklı kalır son vedâ
hüzünlü bir yanı var her kuruyan yaprağın


ağaçların kurduyum toprağı eşeleyen
kendimi arasam yine meşgul çalacak
ısıtın ellerimi
yakanızda biraz güneş görünce
çıksın sabahlığıyla karşıma mezarlığım


aslımı inkar ediyorum
ben hiç kerem olmadım
dört kişi de olmadım oturmadım masaya


ölmedi gitmedi bu zevzek tenha
arkamı kolla ve koru beni aşk
kurşun sıkıp geleceğim yalnızlığıma


karaya vurdu yine içimdeki kadırga
canıma da nazarlık takacak mı ayrılık
suyumu tekmilleyen peltek evladım çekil
mühim değil kefenim
damı akan toprağım
ben ölmeye alıştım
bırak yakamı artık ...”


tamam
gömün beni!



MEHMET ŞÂMİL