PAMUK YÜREĞİN


Bir romanın otuz yedinci sayfasına,
Düşüyor gölgesi kirpiklerinin.

Deseler de ‘az olur ömrü gülün’
Bilirim vardır elbet, sana değer bülbülün.

Sen, pamuk yürekli kız,
Beyaz renkli kelebeği Akdeniz’in.

Her damlası gözlerinin bil ki,
Kayan bir yıldızdır gökyüzündeki.

Üşüme nolur, bekleme kör karanlıklarda.
Bekleme üşürsün cam arkalarında.

Nedir ki sevda dediğin? Uçması uçurtma misali,
Uçması pamuk yüreğinin.

Her çizgi alnındaki olgunluk nakışları,
Ve taşır kaşların o güzel bakışları.

Herkes sevecek seni o pamuk yüreğinle,
Bilirim büyüsen bile.

Hep çocuk kalmak isterdim oysa ben
Sevilmek için herkesçe.



Şair=Davut Ziya Üzel