Hüdaverdi
11-14-2011, 19:05
xmbc1q
Sen beni sevseydin dururdu dünya, dönmezdi. Ellerim hep bu kadar soğuk olmazdı, hatta sigaram bile yanmazdı belki. Fena da olmazdı hani.
Gülümseyişlerin sürekli olsaydı ben de bu kadar somurtmazdım, kim bilir. “Yine astın suratını.” demezlerdi bana; “Şuna bak, gözlerinin içi gülüyor.” demek varken ne gerek vardı ki bu olumsuz yorumlara?
Ellerinin ellerimi bırakmadığını düşünsene bir. Ben sana çok rahatsın diye kızardım hep; sen de kolumdan çekip sımsıkı sarılırdın bana bir anda, tüm sinirim geçerdi.
“Seninle uyumak” tamlaması bile bir Yann Tiersen melodisi gibi. İstersen sana masal anlatırdım akşamları. Sabahları ise çay demleyip o en sevdiğin menemen tarifimden yapardım en uykulu halimle. O güzel burnundan öperek uyandırırdım seni, gülümserdin. Neşeli şarkılar söylerdik her sabah, güne şen başlardık.
Akşam yürüyüşlerine çıkardık beraber, sahildeki evsiz köpekleri beslerdik, kedileri severdik. Sonra ben seni severdim. Ben seni hep severdim.
Kitapçılar köprüsünü yalnız dolaşmaz, İstiklal Caddesi’ni sarhoş turlamaz, feribottaki martılara “Simidim yok, kahve ister misiniz?” diye sormazdım eğer yanımda sen olsaydın.
Seni düşünmenin daha az uyku kaçırdığı bir dünyada yaşamak istemez; hayatımın geriye kalan her saniyesini böyle düşüncesizce savurmazdım.
Sen beni sevemedin ya, dünya durdu. Zaman geçmek bilmedi ve tüm çiçekler soldu. Şarkılar acıtır, yastıklar yalnızlığı hatırlatır oldu.
Geride kalan tüm kainat ise ‘biz’i tanımadan bizsizliğin monotonluğunda boğuldu.
Az Sütlü Şekersiz
Sen beni sevseydin dururdu dünya, dönmezdi. Ellerim hep bu kadar soğuk olmazdı, hatta sigaram bile yanmazdı belki. Fena da olmazdı hani.
Gülümseyişlerin sürekli olsaydı ben de bu kadar somurtmazdım, kim bilir. “Yine astın suratını.” demezlerdi bana; “Şuna bak, gözlerinin içi gülüyor.” demek varken ne gerek vardı ki bu olumsuz yorumlara?
Ellerinin ellerimi bırakmadığını düşünsene bir. Ben sana çok rahatsın diye kızardım hep; sen de kolumdan çekip sımsıkı sarılırdın bana bir anda, tüm sinirim geçerdi.
“Seninle uyumak” tamlaması bile bir Yann Tiersen melodisi gibi. İstersen sana masal anlatırdım akşamları. Sabahları ise çay demleyip o en sevdiğin menemen tarifimden yapardım en uykulu halimle. O güzel burnundan öperek uyandırırdım seni, gülümserdin. Neşeli şarkılar söylerdik her sabah, güne şen başlardık.
Akşam yürüyüşlerine çıkardık beraber, sahildeki evsiz köpekleri beslerdik, kedileri severdik. Sonra ben seni severdim. Ben seni hep severdim.
Kitapçılar köprüsünü yalnız dolaşmaz, İstiklal Caddesi’ni sarhoş turlamaz, feribottaki martılara “Simidim yok, kahve ister misiniz?” diye sormazdım eğer yanımda sen olsaydın.
Seni düşünmenin daha az uyku kaçırdığı bir dünyada yaşamak istemez; hayatımın geriye kalan her saniyesini böyle düşüncesizce savurmazdım.
Sen beni sevemedin ya, dünya durdu. Zaman geçmek bilmedi ve tüm çiçekler soldu. Şarkılar acıtır, yastıklar yalnızlığı hatırlatır oldu.
Geride kalan tüm kainat ise ‘biz’i tanımadan bizsizliğin monotonluğunda boğuldu.
Az Sütlü Şekersiz