Toprak bir gün aynaya dedi ki: ey ayna!
İmreniyorum sana!
Çünkü kim sana baksa, kendini görür; bana bakanlar ise, sadece beni görür!
Ayna toprağa şöyle cevap verdi:
Ey kara toprak, ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin Bilmiyor musun?
Ben bana bakanların bugününü gösteririm
Oysa sen, sana bakanların yarınından haber verirsin
Bu cevap, toprağın beğenisine gitse de, tekrar dedi:
Belli ki içimi rahatlatmak içindir sözlerin
Söyler misin bana, sana bakanlar, hiç dönüp bakar mı bana?
Ve ayna toprağa acı bir gülümseyişle şunları söyledi:
Merak etme!
Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü, hep sana döner!

Toprağa bakdığında özünü görmeli insan.
Ne toprak sadece toprakdan ibaret ne de ayna.

Güzel bir kıssasdı teşekkür ederim.

çok güzeldi sağolun.