Yaşıtları evden okula, okuldan eve sırtlarına aldıkları çantalarına kitapları, defterleri doldurup giderken, yaşam mücadelesi veren küçük çocuk ise, sırtına yüklediği el arabası ile sokak sokak dolaşarak, kağıt toplamaya çalışıyor. Kendinden büyük el arabasını taşıyan minik, kaldırıma çıkarken zorlansa da biraz uğraştıktan sonra ekmek teknesini çıkarabiliyor. Bu esnada objektife gülümsemeyi de unutmuyor.

http://medya.ozgurkocaeli.com.tr/2011/03/nzc3ndg3-detail.jpg

http://medya.ozgurkocaeli.com.tr/2011/03/nzc3ndg1-detail.jpg

http://medya.ozgurkocaeli.com.tr/2011/03/nzc3ndg2-detail.jpg

Özgür Kocaeli

Düzen düzen değil cidden değil...

Helal olsun...
bizde adamız diye gezelim ortada...

Ne Güzel demiş mahzuni
Yoksulun Sırtından Doyan Doyana
Bunu Gören Yürek Nasıl Dayana
Yiğit Muhtaç Olmuş Kuru Soğana
Bilmem Söylesem Mi Söylemesem Mi

Bu kardeşimiz gibi binlerce çocuk ve genç var bu şekilde. Onların azmini , her şeye rağmen yaşama olan bağlılıklarını sevgilerini, örnek almak gerek. ama nerde...

biz en ufak zorluğa bile gelemeyelim, şükür nedir bilmeyelim, nankörlük etmeye devam edelim..

Emin olun o çocuklar hepimizden aslında çok daha huzurlu. Çünkü onlar sabrın ve şükrün en büyüğünü bilenlerdir. Her şeye isyan etmeyenlerdir. İsyan edecek olsalardı şimdiye kadar çoktan ederlerdi ve biz bugün onları bu şekilde bir şeyleri çabalamaya çalışırken görüyor olmazdık..