yok yok...sen var sanıyosun ama yok...yani varsa sahte aşklar....aşık olduğunu sandığın duygu aslında hiç yoktur
Bence aşk var.Ve ben aşkımın sahte olduğunada inanmıyorum.Şuan nişanlıyım evlilik hazırlıkları yapıyorum ve geriye dönüp baktığımda yaşanmış öyle çok şey varki...Elbette aşk sanıldığı gibi elini tutmak,gözlerine bakmak,gözlerini kaçırmak ya da kısaca nefsi duyguları tatmin etmek istemek değil..
Geçmişin ve geleceğinde yaşamına dair çizdiğin kırmızı çizgilerden taviz vermeden fedakarlık gösterebilmek.Olmaz dediğinin olur olduğunu ortaya koymak.Hoşuna gitmesede bazı şeyleri sırf o istediği için yapabilmek ,kendin için değil sadece ama sadece onun gözlerinde gördüğün ışıkla mutlu olabilmek,en sıkıntılı anında sadece sesiyle bile birçok şeyi unutmak,onun derdiyle dertlenmek hiç utanmadan çekinmeden karşılıklı ağlayabilmek,sonunda ölüm olacağını bildiğin yolda onunla korkusuzca yürüyebilmek,bazende ölümlerden dönmek,onun yanındayken şahsi olarak acaba ne olurun hesabını yapmamak,arandaki binlerce kilometreyi hiç düşünmeden belkide hiçbir kesinlik olmadan umutla dönüşünü beklemek,görmemek duymamak ama onun iyi,sağlıklı oldugunu bilmenle mutlu olmak,ve her gözünü açtığın gün yaptıkları ve yaşadıklarınla onun varlığı için Allah'a hergün ama hergün şükretmek (yine belirtiyorum bu yazdıklarım kırmızı çizgiler aşılmadan,nefsi duygular araya girmeden)..
Gurur bunların neresinde olmalı ;her anında...Ama her şeyde olduğu gibi kararınca.iki tarafta kendini bildikten sonra içinde de Allah korkusunu taşıdıktan sonra Allah'ın izniyle gururla halledilecek problem yaşanmaz bence.Buna inanıyorum ben.Ayrıca sen ne verirsen hayatda sana onu veriyor.o yüzden asla sana yapılmasını istemediğin bir şeyi yapmayacaksın.Çünkü aynı şekilde yaşıyorsun vakti saati gelince.
Konu dağılmış olabilir ,çok bilmiş edasına konuştum birazda hakkınızı helal edin.Elbette buradaki çoğu kişiden yaşanmışlıklarım daha az.Ama gerisini boşversem sadece şu iki senelik zaman dilimine 20 senelik tecrübe sığdırdım."Ömrümden 5 yıl gitti bu gece" dediğim geceleri çok fazla yaşadım.Ve şunu gördümki gurur tek başına bir işe yaramıyor,ayrıca hiç bir sorunuda çözmüyor.
Allah mutlu etsin ;) yazın,düşüncelerin hikaye tadında olmuş..insanı alıp götürüyo..konu dışında ama sanırım gerekliydi..
''ŞEREFLE BİTİRİLMESİ GEREKEN EN AĞIR GÖREV HAYATTIR..''
Bence aşkta gurur vardır olmalıdır,ama aşkı esir almadan..
Evet gerektiği zaman gururlu olunmalıdır..ama aşkı yıpratacak kadar çok değil..yerine göre,durumuna göre.. ;) herşeye tamam dersen,aşkın için herşeyi alttan alırsan, o vakit senin hiç bir değerin kalmaz..ne karşıdakinin gözünde nede başkasının gözünde..aşk senden daha önemli değildir,olmamalıdır..zaten aşk insanın kendi nefsini bir tatmindir..o yüzden nefsine eziyet etmeden seveceksin..nefsinin hakkını verecek kadar seveceksin.. ;) Gururunu çiğnetmeyecek kadar seveceksin..ve zaten eğer sevdiğinde seni seviyorsa,asla gururunun kırılmasına müsade etmiyecektir.. ;)
bu konuyu bi kaç ay önce ben açtım.... açarken ki düşüncelerim gurur olmayacağı yönündeydi..... ama duyguseli ve ümmü seleme nin de bildiği üzere bi çok şey yaşadım bu bi kaç ay içinde.... şu an görüşümü tam tersi değiştiriyorum...
GURUR OLMALIDIR... tabi aşırıya kaçmadan.... ama olmalıdır....