Talha uğurluel*
En Güzeli Sevmek
Osmanlıda peygamber sevgisi

Çanakkale! bambaşka bir destan idi. Dünyaya altı yüz sene adalet*dağıtmış iken,* zaafa düşmüştün. Hastalanmış ve elden ayaktan*kesilmiştin. Senden saklanacak yer arayanlar, senin durumun*karşısında meydanlarda konuşmaya başlamıştı. En büyük arzuları da seni bitirmek ve dünyayı paylaşıp tüketmekti.*

Çanakkalede üzerine üşüştüler. Bu senin yokluk savaşındı. Düşman kapına dayanmıştı. ölecek, ya da öldürecektin. Çanakkalede Yetiş, Ya Muhammed*kitabın gidiyor!” demiştin. Sen din adına can verirken, O’nun gönlü razı olabilir*miydi Medinelerde kalmaya?*

Ravzayı Mutahhara’nın türbedârına dememiş*miydi rüyasında; “Ben şimdi Medine’mde değilim, Çanakkale’deyim… Çok*zor durumda olan asker evlâtlarımı yalnız bırakmaya gönlüm razı olmadı. Şimdi*onlara yardım ediyorum.”*İşte dinine yüzyıllarca kol kanat gerdiğin Yüce Rasûl’ün sana düşkünlüğü.

Ne mutlu sana Ey Osmanlı! Ne mutlu senin ahlâkî seciyeni anlayarak sana gerçek*torun olabilenlere. Ne mutlu sevdiklerini sevenlere, ve yine ne mutlu düşkün*olduklarına düşkün olabilenlere.