Ramazan, kendi eğlencesini kendi içinde barındırır. Ramazan ayında açılan Cennet kapıları, en güzel kokularını dünyaya yayar. Dünyaya bereket saçılır. İftar sofrasında topluca içilen bir yudum suyun bile ayrı bir güzelliği vardır. Ramazanın coşkusu insanın bütün benliğini sarar. Ruhumuz onunla terbiye olur, onunla güzelleşir. İç huzuru onunla yakalarız.

Sofranın ardından edilen sohbetlerin, içilen çayların, camilerde topluca kılınan teravih namazlarının, her gün ayrı bir evde farklı bir sofrada oturmanın, sahura kalkıp ezan sesiyle oruca başlamanın, yine aynı ezan sesini heyecanla bekleyip orucu açmanın güzelliğini, heyecanını, mutluluğunu başka nerede bulabiliriz? İnsanın ruhu için insanın kalbi için en güzel eğlence, en güzel mutluluk budur.

Ne yazık ki kapitalizm illetiyle Ramazan'da huzuru yakalamak isteyenler, her zaman hüsrana uğrayacaktır. Mutluluğun tanımını kapitalizmde yapanlar, bizlere en büyük tuzakları kuruyor. "Nerede o eski Ramazanlar" dediğimiz her an, aslında biraz daha kapitalizmin tuzağına batıyoruz.

Eğlenceyi, mutluluğu, huzuru doğru yerlerde aramak gerekir. Paylaşımın için teşekkür ederim Mavera.