Allah c.c.'nü her Müslüman sever ! Lakin Allah'ın sevdiği olmaya gayret cehd etmedikçe kendini kandırır... Nefsi tamam der... Kalbi yetmez yetmez yetmez diye bağırır... O zaman bakar ki İlim sahibi derler ona o ise kendinin hakkıyla cahil olduğunu bilir... Gece gündüz tefekkür eder ! Bir ışık olur o ışık şöyle der ! Hiç bir şey senin elinde değil ! İşittiremezsin ! Gösteremezsin ! Duyuramazsın !

Oda şöyle der İşşittirene, gösterene, duyurana havale ederim ona Hamd ederim... Belkide onlar görüyordurda şu aciz şu fakir göremiyordur ! Bu itibarla başkaların söylediklerine inanılmayacakda olsa ! İmkansızda olsa ciddiyetle dinlemesini, kavramasını, anlamaya çalışmasını düşünür ! Kim bilir belki içlerinde Hakikat vardır arar bulur ve ayağa kaldırırım... !

Bazı kardeşlerim bu cahili överken ! Hakkıyla cahil olduğumu anlamam için yeterli sebebdir ! Allah c.c. Alimdir... Galiptir... Bizler yalnız imtihan dünyasında sürüklenen sürüklendiği yerde ona yaklaşmanın yolunu ararken yaşar ve ölürüz... Ölmek ile yaşamak yer değiştirmiyorsa o zaman gördüğünü sandığımız kalp değil gözler ! Duyduğunu sandığımız kalp değil kulaklardır ! Gelin biz kalbe odaklanalım ! Gözler ve kulaklar birer Araçtır ! Gelin biz Amaca odaklanalım ! Bizler Amaç değil Aracız !!!