Hakan Albayrak'ın Kaleminden

02-08-2012, 17:34

1993'ün Eylül ayında bir haber ajansı adına Filistin'e gitmiştim. Orada görmeyi en çok arzu ettiğim yer tabii ki Mescid-i Aksa'ydı. Ümmet-i Muhammed'in Kâbe’den önceki kıblesi olan bu mübarek mescidi ilk fırsatta ziyaret ettim...
Mescid-i Aksa ve Kubbet-us Sahra'nın bulunduğu alana (Harem-i Şerif) iki kapıdan girilirmiş: Müslüman kapısı, gayrimüslim kapısı. Ben Müslümanlara mahsus kapıya yöneldim haliyle. Bir İsrail askeri yolumu kesti:
‘Durun! Müslüman mısınız?’
‘Evet’ dedim.
Beni tepeden tırnağa süzdü. Kot pantolonlu, tişörtlü bir adamdım. Üstelik esmer değildim ve sünnete uygun bir sakalım da yoktu. Askerin şüphelendiğini hissettim.
‘Adınız ne?’ diye sordu.
‘Hakan’ dedim.
‘Abdullah, Hasan, Muhammed gibi bir adınız yok mu?’
‘Hayır, ama Müslümanım. Kanıtlayabilirim.’
Cebimden pasaportumu çıkarıp din hanesini aramaya başladım. Öyle bir şey yoktu. Hemen nüfus cüzdanıma sarıldım. Yahudi askere nüfus cüzdanımın ‘Dini: İslam’ bölümünü gösterdim. Araplarla sorun çıkmasın diye Mescid-i Aksa'nın Müslüman kapısından geçmeye çalışan her şüpheliyi durdurma emri aldığı ve riske girmek istemediği anlaşılan Yahudi asker, buna hiç itibar etmedi:
‘O belgenin uluslararası geçerliği yok. Lütfen birkaç adım ötedeki turist kapısını kullanın!’
‘Olmaz!’ dedim. ‘Ben Müslümanım ve Müslüman kapısından girmek istiyorum. Bana bir Arap görevli getirirseniz meseleyi halledebiliriz.’
Yahudi, talebimi makul karşıladı. Bir Arap geldi. Arap da adımı sordu. Hakan'ı o da şüphe çekici buldu. Babamın adı olan Ziya'yı da beğenmedi. Gülbeyaz'ın, yani annemin adının zaten hiç şansı yoktu:
‘Neden birkaç adım daha gidip öbür kapıdan geçmiyorsunuz?’
‘Çünkü Müslümanlara mahsus kapı bu! Ve ben bir Müslüman’ım elhamdülillah!’
Yasin suresinin ilk sayfasını ezbere okudum. Hâlâ inanamıyorum, ama o bile yumuşatmadı Arap görevliyi. Bunu üzerine yüksek sesle kelime-i şahadet getirdim. ‘Bakın’ dedim, ‘hangi İslam âlimine sorarsanız sorun, ‘Bu adam az önce Müslüman değil idiyse bile şimdi Müslüman oldu’ diyecektir. Bırakın geçeyim.’
Geçirmediler. Çaresiz, ‘turist kapısı’na yöneldim.
Bu bana iyi bir ders oldu. ‘Çocuklarıma klasik Müslüman isimleri takacağım. Kızım olursa Ayşe, oğlum olursa Ali…’ diye kendi kendime söz verdim. Sözümü tutuyorum. İki kızım oldu: Ayşe ve Fatma.”

(Bismillah Hotel)

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal gösterime geğ Hybrid-Şeklinde Ağaç şeklinde gösterime geç

02-08-2012, 17:34	#1
Kullanıcı Adı İntifada	1993'ün Eylül ayında bir haber ajansı adına Filistin'e gitmiştim. Orada görmeyi en çok arzu ettiğim yer tabii ki Mescid-i Aksa'ydı. Ümmet-i Muhammed'in Kâbe’den önceki kıblesi olan bu mübarek mescidi ilk fırsatta ziyaret ettim... Mescid-i Aksa ve Kubbet-us Sahra'nın bulunduğu alana (Harem-i Şerif) iki kapıdan girilirmiş: Müslüman kapısı, gayrimüslim kapısı. Ben Müslümanlara mahsus kapıya yöneldim haliyle. Bir İsrail askeri yolumu kesti: ‘Durun! Müslüman mısınız?’ ‘Evet’ dedim. Beni tepeden tırnağa süzdü. Kot pantolonlu, tişörtlü bir adamdım. Üstelik esmer değildim ve sünnete uygun bir sakalım da yoktu. Askerin şüphelendiğini hissettim. ‘Adınız ne?’ diye sordu. ‘Hakan’ dedim. ‘Abdullah, Hasan, Muhammed gibi bir adınız yok mu?’ ‘Hayır, ama Müslümanım. Kanıtlayabilirim.’ Cebimden pasaportumu çıkarıp din hanesini aramaya başladım. Öyle bir şey yoktu. Hemen nüfus cüzdanıma sarıldım. Yahudi askere nüfus cüzdanımın ‘Dini: İslam’ bölümünü gösterdim. Araplarla sorun çıkmasın diye Mescid-i Aksa'nın Müslüman kapısından geçmeye çalışan her şüpheliyi durdurma emri aldığı ve riske girmek istemediği anlaşılan Yahudi asker, buna hiç itibar etmedi: ‘O belgenin uluslararası geçerliği yok. Lütfen birkaç adım ötedeki turist kapısını kullanın!’ ‘Olmaz!’ dedim. ‘Ben Müslümanım ve Müslüman kapısından girmek istiyorum. Bana bir Arap görevli getirirseniz meseleyi halledebiliriz.’ Yahudi, talebimi makul karşıladı. Bir Arap geldi. Arap da adımı sordu. Hakan'ı o da şüphe çekici buldu. Babamın adı olan Ziya'yı da beğenmedi. Gülbeyaz'ın, yani annemin adının zaten hiç şansı yoktu: ‘Neden birkaç adım daha gidip öbür kapıdan geçmiyorsunuz?’ ‘Çünkü Müslümanlara mahsus kapı bu! Ve ben bir Müslüman’ım elhamdülillah!’ Yasin suresinin ilk sayfasını ezbere okudum. Hâlâ inanamıyorum, ama o bile yumuşatmadı Arap görevliyi. Bunu üzerine yüksek sesle kelime-i şahadet getirdim. ‘Bakın’ dedim, ‘hangi İslam âlimine sorarsanız sorun, ‘Bu adam az önce Müslüman değil idiyse bile şimdi Müslüman oldu’ diyecektir. Bırakın geçeyim.’ Geçirmediler. Çaresiz, ‘turist kapısı’na yöneldim. Bu bana iyi bir ders oldu. ‘Çocuklarıma klasik Müslüman isimleri takacağım. Kızım olursa Ayşe, oğlum olursa Ali…’ diye kendi kendime söz verdim. Sözümü tutuyorum. İki kızım oldu: Ayşe ve Fatma.” (Bismillah Hotel)

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)