Bir ömür akıp gidiyor önümüzden, biz çakıl taşlarına takılıp kalıyor ağlıyoruz sürekli.
“Nerde biz de o şans” dediğimiz yerde başlıyor karartı ve biz inandırıyoruz kendimizi “Bizden bir şey olmaz’a…”
Biz hatalarımızdan büyüyoruz, hatalarımızdan oluşuyor tüm tecrübemiz oysa… Arabayı duvara vuruyor, sonra tekrar vuruyor, sonra tekrar vuruyoruz ama nerde hata yapıyoruz diye dönüp de bakmıyoruz… Ya duvarı görmüyoruz ya da vites hatalı…
Çok güzel anlatmış Bedirhan Gökçe .Teşekkürler Ayşe ;)
01-07-2008, 18:39
HAYATIN KILAVUZ “EL KİTABI” YOK!
Hybrid-Şeklinde
