I. BÖLÜM: PEYGAMBER OĞLU İSMAİL AS.’IN RİSALETİ...
1. İsmail as.’ın Peygamberliği ve Bazı Faziletleri :
İsmail as. İbrâhim as.’ın vefatından sonra da, gerek Kâbe ve gerek Hacc amellerine âid hizmetleri yürütmek ve yönetmeye devam etti.[1]

İlk olarak Kâbe’ye örtü örttü.[2] Yüce Allah, İsmâil as.’a Peygamberlik verdi.[3]

Yüce Allâh, İsmail as.’a Peygamberlik verdi ve O’nu; Mekke’de ve Mekke çevresinde oturan Cürhüm ve Amâlika halkı ile Yemen kabilelerine,[4] Me’rib ve Hadramevt taraflarına [5]peygamber olarak gönderdi.[6]

Kur’an-ı Kerim de şöyle geçmektedir; “ İsmail'e, Elyesa'a, Yûnus'a ve Lût'a dahi peygamberlik verdik. Ve hepsini alemlere üstün kıldık.”

Elli yıl, onları, İslâmiyete dâvet etti.[7] Dâvet ettiği kimselerden bazısı iman, bazı inkâr etti.[8] İman edenler, pek az idi. [9]

İsmail as. vazifesinde sabır ve sebat edenlerdendi.[10]

Sözünde, sâdıktı.[11]

Günahkârları, Mekke Hareminden, ilk sürüp çıkarandı.[12]

İlk olarak Kâbe’yi örtü örten de İsmail as.’dır.[13]

Kendilerine üstün meziyetler verilenlerdir. [14]

En hayırlı olanlardandır.[15]

Namazlarını, kılmalarını, zekâtlarını vermelerini Ev halkına ve kavmine emrederdi.

Kendisi Allah katında Rızâ’ya ermişti. [16]

Rivayete edildiğine göre; İsmail as. Mekke’nin sıcaklığından şikayetlenince, Yüce Allah; “Ben, sana, Cennet’ten bir kapı (pencere), açacağım! Kıyamet gününe kadar, oradan, sana serin serin yel esecektir!” buyurdu. Pencere açılacağı bildirilen yer, kendisinin, vefat ettiği zaman, gömüldüğü Hicr idi.[17]



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Yâkubî-Tarih c.1, s.221; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.233.

[2] İbn.Hacer-Fethulbâri c.3, s.366; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[3] Kur’an-ı Kerim: En’am 86,89; Taberi-Tarih c.1, s.161; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[4] Taberi-Tarih c.1, s.161; Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1, s.192, 193; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[5] Diyar. Bekrî-Tarihulhamîs c.1, s.145; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[6] Taberi-Tarih c.1, s.161; Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1, s.192,193; İbn.Haldun-Tarih c.2, ks.1, s.39.

[7] Diyar. Bekrî-Tarihulhamîs c.1, s.145; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[8] İbn.Haldun-Tarih c.2, ks.1, s.39; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[9] Diyar. Bekrî-Tarihulhamîs c.1, s.145.

[10] Kur’an-ı Kerim: Enbiya, 21/85.

[11] Kur’an-ı Kerim: Meryem, 19/54.

[12] Yâkubi-Tarih c.1, s.221; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[13] Peygamberler Tarihi M.Asım Köksal s. 234, Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi c.23 s.80.

[14] Kur’an-ı Kerim: En’am, 6/86; M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.

[15] Kur’an-ı Kerim: Sad, 38/48.

[16] Kur’an-ı Kerim: Meryem, 19/55.

[17] Ezraki-Ahbaru Mekke c.1, s.312; Taberi-Tarih c.1, s.162; Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1, s.193. M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Diyanet Vakfı Yayınları: s.234.