Peygamber Efendimiz, tâlip olan sahâbîye:
“–(Mihir olarak) verebilecek neyin var?”buyurdu.
Sahâbî:
“–Hiçbir şeyim yok!..” dedi.
Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Git, basit bir yüzük bile olsa bul, gel!” buyurdu.
Adam gitti, bir müddet sonra tekrar geldi:
“–Vallâhi yok, hiçbir şey bulamadım, basit bir yüzük bile… Ama şu izârım (elbisem) var, yarısı onun olsun.” dedi.
Adamın belden yukarısını örtecek bir elbisesi bile yoktu. Bunun üzerine Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Bir tek izârınla ne yapabilirsin ki?! Onu sen giysen, bundan kadına bir şey kalmaz, o giyse sana bir şey kalmaz!..” buyurdu.
Adam oturdu. Bir hayli oturduktan sonra nihâyet ayağa kalktı. Peygamber Efendimiz onu yanına çağırdı. Kendisine:
“–Ezberinde Kur’ân’dan ne var?”buyurdu. O da:
“–Şu sûre, şu sûre var.” diye ezberindeki bütün sûreleri saymaya başladı. Bunun üzerine Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Kur’ân’dan ezberlerine karşılık, onu sana nikâhladım.”buyurdu. (Buhârî, Nikâh, 49)

anlayana çok güzel bir ders verilmiş paylaşım için allah razı olsun+++