Insandan Bir Uçurum
.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpip ölmesi gibi
özgürlügüne uçan bir kusun. Anlamin
dügüm oldugu zamanlar. Bütün yaralari
denedim. Agzimda kan tadi. Saklanacak
o su kiyisi uzakta. Dagildim
yaslandigim yol için. Hangi çaga gittiysem
gülünçtü tarih baktikça insanlara.
Acinin yurdu asklar, yagmurun kirdigi
görüntü, cinayetlerin karaladigi atlas.
Gelmeyisindi aslinda bekledigim
derimin altindasin iste,
içindeki tuzaklar ezberimde
karninda büyüttügün aci
çigliktan daha agir ama yankisiz.
Kirikti isaret, harfler uçucu
Dünyanin gördügü kapkara düs
içimizde olusan girdap
katranla naylon arasinda pihtilasan insan
silinen bir bakima
gövdesi kadar bir bosluk daha dogrusu.
Her kum tanesinin sakladigi çölde
korkakligimin tek nedenisin sen.
Unutmadim, herkese bir akarsu borçluyum.

Veysel Çolak