Belli bir davası olmayan, fikirsiz, hatta herhangi bir batıl dava sahibi olan insanlar; her zaman emir almaya alışık,
güçlüye boyun eğen, itiraz etmeyi bilmeyen, sorgulamayan, düşünmeyen, koyun kişilikli,
ezik ruhlu ve köle karakterli kimseler yok mu günümüzde.
İşte köle karakterli insanlar bunlardır...
(İsmail Okutan)

Affet Allah’ım… Sabır abidesi gibi yaşamış bir ciğerparenin akıttığı gözyaşları için, Fâtıma’nın hüzünleri için affet… Günübirlik heveslerimize köle olduk biz.
Akıttığımız gözyaşları maddede takılıp kalmış. [...] Genç yaşta milyoner olamayışımıza, kariyer yapamayışımıza, maddi bir şeyler
kazanamayışımıza döküyoruz gözyaşımızı. En son hangi damla Allah için aktı
gözlerimizden hatırlayanınız var mı?
(Nurdan Huyut)

Çağdaş câhiliye insanının en büyük korkusu İslâm’dandır. Evet, herkesi her iki dünyada da kurtarmaya gelen
İslâm’dan. Celladına âşık olan ve kurtarıcısından korkan insana ne demeli?
(Ahmed Kalkan)

Ve anladı… Anladı sevgi’nin manasını… Asla tarif etmedi… Sadece anladı… Sevgi’nin adl-i ilahi’de sınanmak olduğunu
ve sınavı erce geçmek olduğunu… Nasuh kisvesinde bir tevbe olduğunu… Nefsi öldürerek bir diriliş
olduğunu… Sevgi’nin harama bulaşmaktan, en ufak bir günaha girmekten O’na sığınmak
demek olduğunu… [...] Anladı… Ve sustu… Ve ağladı…
Dili, yüreği… Hicabından lal oldu…
(Büşra Nur Dilek)

Dirilt bizi ey Kur’an! Birliğimiz, birlikteliğimiz dağıldı. Her birimiz parçalanmış tesbih taneleri gibi
her bir yöne dağıldık. Toparlanmaya, tekrar kardeş olmaya, yar, yaran olmaya ihtiyacımız
var. Senin "müminler ancak kardeştir" ayetini yaşamaya şuan çok fazla muhtacız.
Biz, bir binanın tuğlaları gibi olmalıydık. Oysa kalplerimiz sınırlarla,
cemaatlerle, camialarla, mezheplerle bölündü...
(Mükerrem Bulut)

Eyvah! Dertsiz olan âlim, [...] iman olmayan genç nesil. [...] Allah’ı tanımayan dertsiz ve hissî yetkiler,
ilâhî yaratılış sahibi olan genç nesilleri zincirlere vurmak, uçmaması için toprağa bağlamak
istiyorlar. [...] Özgürlüğü kafese koymak (zindan), kalpleri tabiat ötesine olan
aşktan uzaklaştırmak, kısacası içini şehvet, menfaat, haset,
zilletle [doldurmak istiyorlar]...
(Cafer Yalnızyaşar)