Yüzme bilmeyen bir insan boğulmakta olan birini kurtarmaya çalışırsa ikisi de birbirine
sarılarak boğulur. Bu sebepten, insan evvela kendini kurtarmalı. Bu kurtarmada
maneviyat ve maddiyat vardır. Bir şahıs, manevi şüphelerden kendini
kurtarabilmek için okuyacak, araştıracak, şüpheden şüphesizliğe
geçecek. Sonra öyle bir hayat yaşayacak ki onu tanıyanlar
onun hayatına gıpta edecek...
(Hekimoğlu İsmail)

Düşündükce berraklaşıyor zihnim. Geliyor cevaplarım. Hayatı bana veren, bu dünyada
beni nazlı bir misafir gibi ağırlayan, sonra bu dünya uykusundan ölümümle
uyandıracak olan beni… Yokluktan alıp beni varlığa taşıyan…
[...] Yokluktan çıkardığı gibi yoklukta bırakmayacak beni.
Hatırda tutacak, herkesin unuttuğu yerde hatırlayacak
beni. Inna lillahi ve inna ileyhi raciun…
(Senai Demirci)

İçimdeki ses, beynimdeki düşünceler beni sürekli eleştiriyor, rahatsız edici
bir tablo sergiliyor kendimle ilgili. Bu vicdan mı, iyilik meleği mi yoksa
beni hasta kılan vehim ve vesveselerin gittikçe güçlenmesi mi?
İçinden çıkamıyorum. Getirilen eleştiriler haklı üstelik...
(Mustafa Everdi)

Belli kalıplar içinde hayata dar gelmeye başladım. Sessizce umutlarım da terk etti beni…
Nice sevgi duvarları yıkılırken içimde, kimse, savaşımın büyüklüğünü fark edemedi.
Bu ıztıraplar, sona her yaklaştığımda, tekrar başa dönmenin acısını yaşarken,
ben de tek çâre olan Rabbime yöneldim...
(Fatma Aladağ)

İstikamet menziline rıza-i ilahiye ermek için girilir. Bundan başka bir maksat için bu yola girenlerin
kazanacağı bir şey yoktur. Ve çoğunlukla maksadının aksiyle muamele görür. Eda
edilen namazın aerobik, tutulan orucun perhiz suretini almaması ancak
niyetlerin Hakka tevcih edilmesi ile mümkündür...
(Veysel Türk)