Belli kalıplar içinde hayata dar gelmeye başladım. Sessizce umutlarım da terk etti beni…
Nice sevgi duvarları yıkılırken içimde, kimse, savaşımın büyüklüğünü fark edemedi.
Bu ıztıraplar, sona her yaklaştığımda, tekrar başa dönmenin acısını yaşarken,
ben de tek çâre olan Rabbime yöneldim...
(Fatma Aladağ)

İstikamet menziline rıza-i ilahiye ermek için girilir. Bundan başka bir maksat için bu yola girenlerin
kazanacağı bir şey yoktur. Ve çoğunlukla maksadının aksiyle muamele görür. Eda
edilen namazın aerobik, tutulan orucun perhiz suretini almaması ancak
niyetlerin Hakka tevcih edilmesi ile mümkündür...
(Veysel Türk)

Kişi “ben” dedikçe “benim” dedikçe belki farkında olmadan giderek Nemrut’laşıyor. “Ben”lik
ağır basıyor da çoklarını kendisinin sanıyor. Eline verilen her imkanın, her makamın
ve her nimetin daima kendisi ile kalacağına inanıyor. Malı, mülkü, şanı, şöhreti
ne denli çok olursa o denli hükümranlığa soyunuyor. Ve bir zamanlar
Firavunların yaptığı gibi kendini tanrı ilan ediyor...
(Eylül Başak)