Şimon Peres ve gazeteciden bozma ‘moderatör’ kılıklı İsrail ajanı yüzünden azıcık tartışma dışı kaldılar.

Neyse ki Davos bitti.

Karşıtlar ve taraftarlar eteklerindeki taşı döktüler.

Kaldık başbaşa.

Bundan sonra bol bol Ergenekon, bol bol İsmail Hakkı Karadayı, bol bol Sabih Kanadoğlu, bol bol ‘darbe’ konuşacağız.

Muhtemelen, Aydın Doğan’ın organlarında çalışan ağzı bozuk serseri takımı da huysuzlanacak, ‘beni yaz, ben, yaz’ diye tutturacaktır. YARSAV Başkanı Ömer Faruk Eminağaoğlu da dayanamayacak, mutlaka bir yerlerden kafa çıkaracaktır.

Olsun...

Konuşalım.

Konuşalım güzelleşelim.

Karadayı Paşa’ya ait olduğu söylenen ses kaydını büyük bir dikkatle, parçaları birleştirmeye çalışarak dinledim.

Cumhurbaşkanlığı seçimi sürecinde bir şeylerin döndüğünü, ‘367’ türünden buluşlara imza atmış bazı emekli bürokratların ‘durumdan vazife çıkararak’ bazı alengirli münasebetlere girdiğini biliyorduk da, bu münasebetin ucundaki ‘sorumlu kişi’nin Karadayı Paşa’nın olduğunu/olabileceğini tahmin edemiyorduk.

Kendisi eski Genelkurmay Başkanı’dır.

Aynı zamanda, hangi sivil toplum ihtiyacına binaen kurulduğunu çözemediğimiz ‘Encümen-i Daniş’ örgütünün üyesidir.

Kusura bakmayın, başka bir isim bulamadım.

Dernek desen, değil.

Dernekler Masası’nda kaydı bulunmuyor.

Meslek odası da değil.

Sendika ve vakıf hiç değil.

En uygun isim ‘örgüt’ yine de.

Çünkü, açık mecraları kullanmalarına rağmen ‘gizlice’ toplanıyorlar, gizli birtakım mevzular konuşuyorlar, eşleriyle dahi paylaşmadıkları bu gizli mevzuları bazen rapor haline getirip mutemet devlet adamlarına sunuyorlar.

Devlet mi onlardan böyle bir şey istiyor?

Hayır.

Kendi kendilerine gelin güvey oluyorlar.

Bir tür ‘think tank’ hizmeti...

Kendi kendilerine oturuyorlar, kendi kendilerine düşünüyorlar. Ortaya çıkan yüksek fikirleri de uygun gördükleri kişilerle paylaşıyorlar.

Mesela, Sezer uygun bir isim...

Demirel de öyle...

Özal’ı uygun bulduklarını zannetmiyorum.

Gül ve Erdoğan ise hiçbir zaman uygun bulunmayacak

Fakat, Karadayı’ya ait olduğu söylenen ses kaydından sonra, bu hizmetin mahiyeti konusunda bazı endişelerim belirdi.

İsterseniz, örnek bir ‘okuma parçası’yla bu konuyu açalım.

Diyor ki Paşa, ‘Cumhurbaşkanı’nın halk tarafından seçilmesi için 376’yi bulamazlarsa bu iş bitiyor. Mumcu zaten teklifi yapan pezevenk kendisi... Ben şeye girme dedim Cumhurbaşkanlığı seçimine... ‘Kesinlikle girme’ dedim. Girmedi. O olmadı. O girseydi seçiliyordu. Abdullah Gül olmadı gaye oydu. (...) Teşekkür ettim Sabih Kanadoğlu’na, gece konuştuk 45 dakika kadar, ne olacak dedim. ‘Valla kötü istikamete gidiyorlar’ dedi. ‘Ancak’ dedi ‘bazı şeyler olabilir.’ (...) Genelkurmay’ın düşünmesi lazım. Bu işi bir tek şey Silahlı Kuvvetler temizler artık. Eğer şu seçimlerden de başarılı olunmazsa Silahlı Kuvvetler’in bunu halletmesi lazım...’

İşte hizmet...

Hazır konu açılmışken, değerli Encümen-i Daniş üyesi Karadayı’ya birkaç soru sormak istiyorum:

Kendi aranızda konuşurken, üçüncü şahıslardan ‘pezevenk’ diye mi söz ediyorsunuz?

Bu mudur ürettiğiniz yüksek fikir?

Hem, Genelkurmay Başkanlığı’nın temizlemesi gereken ‘iş’ nedir?

Kim, neyi, nasıl halledecek?

Niçin parlamentoya, temsil mekanizmasına, demokratik kurumlara karşı bu kadar saygısız ve tahammülsüzsünüz?