Siyaset Forum - Heykel,ucube,put meselesi

Alıntı:

depare Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 851556)

Bu heykel halktan toplanan 130.000 tl'ye yaptırılmış yazık harbiden yazık durun hele bulacam şimdi çıplak halini (:

Bu arkadan çekilmiş resmi ülken'in göbeğin'de duran heykeli burda paylaşmak ayıp olmasa gerek teşhir şart :)

http://www.malatyatecde.net/yonetim/...E25_inonu9.jpg

Atatürk anıtı. 1947 de montajı yapılan bu anıtta, Atatürk'ün yanında bulunan Türk genci, tamamen çıplak olarak tasvir edilmiştir. Maalesef pek çok dönemde olduğu gibi, o dönemde de insan müsveddesi olarak görülen vatandaşların, bu çıplak figüre olan tepkileri ve itirazları günün yöneticilerince hiç mi hiç dikkate alınmamıştır. Bilahare bazı meçhul şahıslarca heykelin avret yeri parçalanmış, bu olaya müteakip heykelin avret yerine yaprak ilavesi yapılmıştır. MTB

Kaynak: eski malatya

Buda 1947 yılına ait artık montaj yapıldıktan öncesi mi sonrası mı bilmiyorum :)

http://www.malatyatecde.net/galeri/r...%20(Small).jpg

Şu yazıyı okuyun hele bir tam ibretlik..

Halk dağılmak üzereydi.Öncekinden daha romantik bir ses hoparlörden çınladı :

http://www.malatyatecde.net/yonetim/...temel_atma.jpg

- Şimdi de eşsiz kahraman,insanlık idealinin mümtaz siması,Cumhuriyetimizin kurucusu,Türk devletini yoktan var eden Büyük Atatürk'ün heykelini açmaya gidiyoruz...

Bu sözler halkı pek te ilgilendirmiyordu.Çünkü samimiyetsizdi.İnönü heykelini hemşehrileri şehrin en güzel alanına dikmişlerdi.Hem de Atatürk'ün heykelinden birkaç misli daha büyüktü.Halbuki Atatürk'ün heykeli kenar bir semtte,Lise'nin karşısına dikilmişti.Bir çeşit yasak savar gibi...

Şehir bosu eşliğinde kalabalık oraya doğru akmaya başladı.Sırtına geçim yükü binen erkekler, "Donanma varmış" diye her zımbırtıya koşan kaygısız avratlar,yüreklerinde aşk acısı çeken genç kızlar,önüne gelene bol keseden dualar okuyup üfleyen şefkatli karılar,kısaca her olaya gizli bir umutla koşan ama umduklarını bir türlü bulamayan işçiler,köylüler,işsizler,dilenciler,hamallar,yeni bir heyecan içindeydi.Öğrenciler düzenli bir şekilde yürüyor,çıplak ayaklı kimsesiz çocuklar da kaldırımda boya ayak uydurarak onları taklit ediyorlardı.Caddeler tıklım tıklım doluydu.Onbinler akıyordu.Halk bu sefer de Atatürk heykelini açma şerefini almaya gidiyordu.

Bakın ne oldu ?...Yine aynı merasim tekrarlı.Kürsüden sırayla atılan nutuklar,bağırmalar,coşmalar...Alkışlar, "Bravo" sesleri ayyuka çıkıyordu.Bağıranlar,ağlayanlar,bayılanlar vardı.Kocakarılar yine okuyup üflüyorlardı.Milli heyecanla ileriye ileriye yekinen şalvarlıların keyiflerine diyecek yoktu.Kürsüde birisi boğaz yırtıyordu :

- İleri ve medeni Türkiye'yi biz kurduk,onu ileriye,ve en ileri milletlerden daha ileriye götürümek sizin vazifenizdir..İleri...Türk Milleti ileriiii.....

http://www.malatyatecde.net/yonetim/...s/3AC_ata3.jpg

Kürsüden gelen "İleri...Türk Milleti ileriiii....."çığlığından farklı bir vazife çıkarmışlardı anlaşılan..Bundan dolayı kalabalıkta tatsız itişmeler oluyordu.

Nihayet nefes kesen an geldi :Heykeli gözlerden gizleyen beyaz örtü müzik eşliğinde bir gelin duvağı gibi yavaş yavaş kaldırılıyordu.Heyecan son haddini bulmuştu.Kocakarılar dua ediyordu.Çıplak ayaklı çocuklar bağırıyordu..

Heykel yarı yerine kadar açıldı.bir a ortalığı bir sesizlik kapladı.Halk ne olduğunu pek anlayamamıştı.Şu iki çıplak bacak neyin nesiydi ?...Ya şu neydi ?...Yanlış mı görüyorlardı.

Gençler kıkırdadı.Kocakarıların duaları dudaklarında dondu.Yaşlanmış gözlerini çarşaflarının ucuyla silerek bir daha iyice baktılar.Şalvarlı herifler heykelin kendilerinden daha fazla heycanlanmış olduğunu hemen fark ettiler.Çocuklar büyüklere bakıyor,kimi yaramazlar da anelerine soruyordu.Büyük bir kısım halk da ne yapacağını bilemiyordu.Gözlerini ovuştura ovuştura tekrar baktılar.Yanlış görmüyorlardı.Atatürk'ün yanında omuzunda bayrak taşıyan çırılçıplak bir oğlan vardı.

Artık o deminki geveze "Estetik bunun neresinde ?" diyemeyecekti.İşte heykelin yarım metre boyundaki estetiği(!) herkesin lafını gırtlağına tıkamıştı. " Bravoo..." demek için açılan ağızlar kapanıyordu.Alkışlamak için açılan birkaç el havada kaldı.Heykelinki dudakların ve ellerin arasına giriyordu.Halk homurdanmaya başladı.Sabahtan beri "Allah sizi başımızdan eksik etmesin" diye dualar eden kocakarılar,şimdi "Allah belanızı vere" diyorlardı.Tükürüyor,çarşaflarıyla yüzlerini örtüyor ve gitmek için kendilerine yol açmaya çalışıyorlardı.

Hemen kürsüye bir adam çıktı.Koca göbeğini kürsüye dayamış veryansın ediyordu:

- ileri dünya...Uygar uluslar...İnkılaplar...İnkılaplar...İnkılaplar...A tatürk ilkeleri...Altı ok...Laiklik...Devletçilik...Halkçılık...Milliyetç ilik...İnkılapçılık...İnkılaplar...Bu bir inkılaptır.Taassubu,gericiliği yıkacak bir inkılap...Tutuculuğu yok edeceğiz..Atamızın emriyle cehaleti yıkacağız...

Bir geveze bağırdı :

- Ata'ya iftira etme.Atamız cehaleti bununla mı yıkın dedi ?

Etrafta gülüşmeler oldu,kürsüdeki bozuldu.

Geri kafalı halk bir türlü anlamıyordu.Öyle ya inkılap buydu.Kimi utanmazlar

"İnkılabın o kadarı bizde de var"diyorlardı.

Ama doğrusunu söylemeli :

"Heykelinki başkaydı.Onunki Demirden inkılaptı."

Nutuklar kar etmiyordu.Homurtular,küfürler,gülüşmeler devam ediyordu.

Altı ok'un anlamını dinleyen de yoktu.Zira heykelinki o okların yedincisi gibi vicdanlara saplanmıştı.Halk bir kez kafayı takmıştı.İnkılabın geri vitesi yoktu.Parola : İleri...Daima ileriydi...İşte heykelinki de ileriye dönüktü...Bo çalınmaya başladı.Kalabalıklar dağılıyordu.İnsan çaresiz olunca olmadık şeyler düşünürdü.Bunlar da artık "Olmaz olasıca" yı düşünmeye başlamışlardı.Kendi dertleri yetmiyormuş gibi bir de heykelinki çıkmıştı.

Sahi ne olacaktı ?...Orada öyle kalacak mıydı?...Onun "Devlet Otoritesi" ile bir ilgisi olabilir miydi ?...Bir kez yapılmıştı.Kaldırmak ( daha doğrusu indirmek ) mümkün müydü?

İyimse kocakarılar söyleşiyorlardı :

- Allah başımızdan eksik etmesin,böyüklerimiz helbet bişey düşünürler.

Deminki geveze dayanamadı :

- Bunu işte böyüklerimiz düşündü...

- Tuh Allah belanı versin... diyorlardı.

- Utanmaz...Arlanmaz...Terbiyesiz herif...Gominis...

************************************************** ***********

3- Atatürk Heykelinin Yanındaki Bayrak Taşıyan Genç Heykelinin Hadım Edilmesi Süreci:

Büyüklerimiz elbet bir orta yol bulacaklardı..Birkaç gün sonra yerel gazetede bir yazı çıktı :

- Heykelin organını keselim...

Dediler...

Nasıl kesilirmiş efendim ?...Hangi asırda yaşıyormuşuz ?...Bunu toplumumuzda hazmedemeyenler mi varmış halen (Sanki kendileri hazmedebilirlermiş gibi..) atıp tutuyorlardı..

O yıl Malatya'nın tüm dertleri unutuldu.Mahalli gazetelerde,kültür derneklerinde,okullarda,sokaklarda,evlerde yalnız bu konu tartışılıyordu.Keselim mi,kesmeyelim mi ?...Bir kez yapılmış...O kadar para dökülmüş...Böylece aylar geçti,mevsimler değişti. Ben o zaman ortaokuldaydım.Bizim sınıfın penceresinden heykel görünürdü.Muzip öğrencilere espri malzemesi olmuştu.Bir sabah heykelin etrafında acayip bir faliyet vardı.Ağaçtan kocaman bir iskele kurulmuştu.Bir kişi emirler veriyor,sekiz on kişi sağa sola koşup duruyordu.

Hepimiz merak ediyorduk.N'olacaktı acaba ?...Çok geçmeden mesele anlaşıldı :

Heykelinkini keseceklerdi...Yazık...Birden bire kentimizin yaşamına giren ve yaşamımıza o denli canlılık katan,bu uygarlık simgesi demek kesilecekti.

Hepimiz pencerelere yığılmıştık.Kesimi izliyorduk.Pek de kolay olacağa benzemiyordu.İri kıyım iki kişi iskeleye tırmı.Aşağıdan kendilerine kocaman demir testeresi verdiler.İşçilerin her biri heykelin bir yanına geçti,testereyi karşılıklı tutup başladılar sürtmeye...Verha sürtüyorlardı.Bizim ilk dersimiz boştu.Olmadık muziplikler yapıyor,bağırıyor,gülüşüyor, tepiniyorduk.İşçilerin başındaki adam bize ters ters bakıyor,birşeyler söylüyordu.Anlamıyorduk...

- Dayan !...Ha gayret !...Yuuuuhhhh !...

Kesim işi aralıksız sürüyordu.Kesimciler buram buram terliyor,terlerini silmek için durdukça aşağıdakiler bağırıyor,yorgunluktan kolları düşüyor,yorulanlar iniyor,başkaları çıkıyor ve böylece sürüp gidiyordu.

O sırada Matematik öğretmenimiz R.Hanım sınıfa girdi.Çok sinirli bir kadındı.Avazı çıktığı kadar bağırıp çağırmaya başladı :

- Terbiyesizler..Haydutlar...Saygısız herifler...öğretmen böyle mi beklenir ?...Oturun yerlerinize...

- Mümessil,ne bu sınıfın hali ?...Sen burada eşşek başı mısın ?...Gel bakayım tahtaya...

Ü.T. çok iyi bir çocuktu,İnönü'nün yeğeniydi.Paşa geldikçe onlarda kalırdı.O sanki yalnız bizim sınıfın değil,tüm soyunun temsilcisiydi.Kendine laf söyletmezdi.Ama R. Hanım dinlemiyordu. Ü. çok bozulmuştu.Daha tahtaya giderken kabahati bana yükledi.Shiden de okulun en yaramaz öğrencisiydim.öğretmen bu kez de bana döndü.

- Zeki olmak,çalışkan olmak yeterli değil...İnsan biraz terbiyeli olmalıdır.Şımarık herif...bütün sınıfı sen ayartıyorsun.Haylaz serseri...İt herif...

Bu sözler bana dokunmuştu.Ayağa kalktım ve aynı perdeden bağırmaya başladım :

- Öğretmenim...Bu gün bize söz söyleme hakkınız yok...Bu gün özelliği olan bir gündür.Bu gün düğünümüz var...Baksanıza,heykeli sünnet ettiriyoruz...

Bütün arkadaşlar kahkahayı bastılar.Öğretmen beni dışarıya attı,sonra da disiplin kuruluna verdi.

Ben sınıftan çıkarken bir gümbütü koptu.Arkadaşlar ister istemez pencereye koştular.Öğretmen de koştu.Kimileri ;

"Ayyy...Kırıldıııı..."diye bağırıyorlardı.

Heykelin organı kesilip düşünce,yerdeki kaldırım taşını kırmıştı...

Bugün de gördüğümüz gibi organın boş kalan yerini asma yaprağı biçimindeki bir demir parçasıyla kapattılar...Sizin anlayacağınız,heykelimiz hala yarı çıplak orada,yerli yerindedir.Ama artık zararsızdır.Çünki hadımdır...

METİN KAYNAĞI:Çilenin Böylesi

Kaynak: Malatyatecde

depare kardeşim paylaşımın harika olmuş...

çok teşekkürler araştırıp buldukların için...

.