PKK, yandaşları ve paydaşları hiç olmayacak bir metodu sahici kılmaya çalışıyor. Hem vuruyor, kırıyor, öldürüyor, bombalıyor, yakıyor; hem de sivil toplum kuruluşuymuş gibi bir hava oluşturarak sempati toplamak istiyor. İnsanlar merak ediyor, madem İmralı bir cümle ile günlerdir devam eden açlık grevlerini bitirmeye muktedir; neden okulların yakılması, masum sivillerin kaçırılması ve öldürülmesi gibi hadiselerde de etkin bir rol oynamıyor? Neden ‘açlık grevini durdurun’ çağrısınının hemen ardından Hakkâri’de saldırı yapılmasını engelleyemiyor? Kâh öyle kâh böyle görünerek verilen mücadelede olsa olsa Firavunlaşmış egolar tatmin olur; sorunlar çözülmez.

Olacak şey değil! Bir yandan açlık grevi yapıp insanların yüreğine hitap edeceksin; diğer yandan minnacık çocukların feryad-u figanına aldırmaksınız okulları cayır cayır yakacaksın. Bir yandan 50 küsur gündür bu insanlar açlık çekiyor diye vicdanları dağlayacaksın; diğer yandan marketleri alev alev kundaklayıp iki çocuğun korkuyla birbirine sarılıp o ateşten kurtulma çabasını “eylem” gereği sanıp zevkle seyredeceksin. Bir yandan açlık gibi her insanı şefkat ve merhamete davet eden sivil bir eyleme tutunacaksın; diğer yandan masum insanların üzerine molotof atıp suçsuz günahsız kişileri diri diri yakmaya kalkışacaksın. Bir yandan yemekten içmekten vazgeçip “Ey insanlar çaresizlik içinde size sesleniyorum.” diyerek sempati ve destek arayacaksın; diğer yandan her gün canlı bombaları insanların üzerine salacak, arkada binlerce yetim ve öksüz bırakacaksın. Var mı böyle bir eylem türü!

Ekrem Dumanlı