sırtımda taşınmaz yükü göklerin
herkes koşar zıplar,ben yürüyemem!
isterseniz hayat aşını verin;
sayılı nimetler bal olsa yemem!


eyy akıl nasılda delinmez küfen?
ebedi oluşub urbası kefen!
kursada boşluğa asma köprü,fen,
ALLAH derim başka hiç birşey demem!

N.F.K

Elimde, sükutun nabzını dinle,
Dinle de gönlümü alıver gitsin!
Saçlarımdan tutup, kor gözlerinle,
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin..
...

Kısmet gülmedi kalbimde huzura kavuşmadım
Yaşıyorum öylesine sanki ben yokmuşum dünyada
Masallar gibi hayal kurmakla gecti ömrümde elimde değil
Azim gelmez oldu benim feryadım olmuş bir kenarda

Küsmüşüm kendime ayrılıkla gelen sinyal
Kadermi desem gülmez yüzüm
Aklım başımdan ağrılar geldi bugün dün gibi
Diliyorum Allahtan kopsun kıyamet bugünde yarınlar için

Öldük,dünyayı şaşkın bırakıp gittik
Yüzlerce incimiz vardı delinmedik
Sersemliği yüzünden bilgisizlerin
Renk renk düşünceler kaldı söylenmedik...

Hayyam

dünya küçük demişlerdi, nerdesin
kuyruğunu bırakması gibi bir kertenkelenin
kim böyle orta yerde bırakır
ve yazmaz birkaç satır.

bana günahtir,
nereye gidersem orası senin yurdun
çünkü aklımdan çıkmıyorsun.

Ne kalır benden geriye, benden sonrası kalır
Asıl bu kalır.

On yerde adım geçse geçmese
Dağlardan tepelerden inen bir düzlüktüm, anlaşılır.

Akşam olur bir günden dibe çökerim
Su içer dibe çökerim
İyimser bir duvarcıyım her gün bir tuğla düşürürüm elimden
Bu yüzden gecikirim
Size bu sıkıntı kalır.

ŞEHİR

“Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim” dedin
“Bundan daha iyi başka şehir bulunur elbet”
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
Bir ceset gibi gömülü kalbim
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam
Kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün
Boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.

Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın
Bu şehir arkandan gelecektir
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
Aynı mahallede kocayacaksın;
Aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda
Başka bir şey umma
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte
Öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de "

Ağladı çocuk,
Düşmüşlüğün acısıyla.
Yaralıydı.
Baktım,
Bana benzettim.

Gül dedim ona,
Kanayan parmağına,
Çiçek tozları serptim,
Güldü
Sana benzettim...