Kendi kendisiyle konuşan insanlar, uçurtma uçurmayı çok severler. Uçurtma uçurmakla hayatın içindeki rolleri
ve imgeleri kendi bünyesinde buluşturur insan. Acıları, sevinçleri, hüzünleri, mutlulukları kalbinde
toplayarak, bulutların yanına çıkar ve kâinatla paylaşır. [...] İnsan uçurtma
uçurmakla anlamın doruk noktasında özgürlüğün tadını; hakikatin
kokusunu tadıyor, o tadı aldıkça bırakamıyor...
(Yunus Emre Tozal)

“Müslüman diğer Müslümanların, elinden ve dilinden emin olduğu kimsedir” Bugün müslümanlar birbirlerine
karşı ciddi bir güven sorunu yaşıyorlar. Birlikte ve ortak iş yapmaktan kaçınıyorlar. Bunun
nedeni ise daha önce yapmış oldukları tecrübe yani güvensizliktir. [...] Peki
birbirlerine güven vermeyen bu insanlar, diğer insanlara
hangi güveni verebilirler?
(Ali Öner)

İslami yapılanmalar bilgi temelinde bir yapılanmayı hedeflemeli, davet ve tebliğ çalışmalarını
ciddi bir ruhla yeniden diriltmelidirler. Basit anlayışların bertaraf edilip okumaya
ve düşünmeye yönelik ortamların oluşması için gereken çaba
ortaya [koyulmalıdır]. [...] Bunu yaparken kaygımız
[...] okuyan, düşünen, tartışan ve konuşan
bir toplum oluşturmak olmalıdır...
(Hanifi Tosun)

Ey Allahım! Korktuklarımızdan bizi koru. Korkulardan emin kıl. Korkaklıktan, Senden başkasından korkmaktan,
Senin sevgini kaybetme korkusundan başka korkulacak şeylerden Sana sığınıyoruz.
Bizi umduğumuz güzel şeylere kavuştur. Âmin!
(Ahmed Kalkan)

Ve sen yürüyeceksin… Tüm kuşkuları, kaygıları, tereddütleri bir yana bırakarak İbrahim’in ateşe gittiği
gibi ilk adımını atacaksın ve yürümeye başlayacaksın. Eşyada görünen görünmeyen sırları
idrak etmeye başlayacaksın. Her fark ettiğin sır, seni bir üst makama çıkaracak.
Her çıktığın makamda acziyet şurubunu bir yudum daha içerek toprak
kokusunu yüreğine dolduracaksın...
(Yunus Emre Tozal)

Her gönülden bakan bir çift göz vardır/ Susarak da söylenecek söz vardır/ Küllense de alevlenir an gelir/
Yürek varsa, bir yerinde köz vardır/ [...] Ağrısız başların mutluluğunca/ Çokların da imrendiği
az vardır../ Kendinin farkına varır yandıkça/ Bilir misin öz içinde öz vardır..
(ç/alıntı)

insan bu; merak ediyor, kalbi dayanamıyor: nasıl olur da kısıtlı bir ömürde işlenen suçların cezası
"ebediyen ateşte yanmak" olur! israil'in zorbaları bugün de kalbimi tatmin etti. evet;
sonlu bir ömrün küfrüne, sınırlı günlerin zulmüne "ebedi cehennem" haktır;
çok şükür... zalimlerin tutuşturduğu ateş yaşasın. zalimler için
yaşasın cehennem! cehennemin için de şükürler olsun
Sana ey âlemlerin Rabbi.
(senai demirci)

Günümüz araştırmacıları “kötü çocuk yoktur, kötü terbiye vardır” düstûrunda müttefiktirler. Kötü terbiye ise anne
ve babadan gelen bir eksikliktir. Büyükler: “Küçüklükte öğrenilen, taş üzerine kazıdır; büyüklükte
öğrenilen buz üzerine yazıdır.” demişlerdir. Öyleyse gonca güllerimizin şebnemlerini
toplayabilmek için, Kur’ân ve sünnetin ışığından gözlerine, oradan da
minik yüreklerine süzülebilmeliyiz.
(Bilgin Cintaş)

Stilistler, tasarladıkları giyimlerle mü’min hanımları kabuklarından çıkarmayı başardılar. Birbirlerinden görerek,
birbirlerine özenerek [...] tesettür adı altında kuşandıkları giyimlerde bir takva, bir vakar görebiliyor
muyuz acaba? Bir bayan olarak benim gözüme çarpan bu renklerin cazibesi beni
bile bakmaya iterken, erkeklerin bakışları “Bacıma ne güzel yakışmış”
gibisinden mi oluyor?
(Dilek Dinçer)

Umut pervasız da olsa utangaçtır. Ulu orta çıkmayı sevmez. Çağrımızı duyduğunda siner kuytu bir yere,
içimizin alaca karanlıklarında olan kuytu bir yere. [...] Birkaç kez seslendikten sonra çıkar gelir
başı önünde, arkasında süklüm püklüm vahşi bakışlarla bekler inat. Umut utangaçlığını
kurban etmemiştir. [...] Acındırır kendisini. Ne çok sever acınmayı umut. Biz de
ondan medet ummaktaydık...
(Cemal Çalık)