|
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Nimet
Dünyada her nimeti bıraksam ne çıkar ki? Orda o varken, burda bırakılmaz ne var ki? 1978 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ninni
Melekler dolanır bu kuytu yerde, Ey gün kadar güzel çocuğum, uyu! Bir gün hasretiyle için titrer de, Anarsın, bu derin, tatlı uykuyu. Uyu da gündüzler su gibi dinsin, Menekşe gözüne kirpikler insin; Yarın, şafak vakti, içine sinsin, Güneşle uyanan kuşların huyu. Uyu yavrum, akşam seni üzüyor, Artık gözlerini uyku süzüyor, Uykunun gölünde başın yüzüyor, Dalgalandırmadan o durgun suyu... 1925 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Nizam
Bir nizam ki, eskimez, yıpranmaz, sendelemez, Mekân onu aşamaz, zaman onu delemez. 1974 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Nur
Sen ol dersin ve olur! Pırıltı dolu billur, Çığlık içinde fağfur. Bir renk bize öteden Ve bir ses, o besteden Nur bize, Allah'ım nur! Büyük divan ve huzur... Bekliyor mezarı Sûr. Sonsuzluk, ölümsüzlük Bitmez, tükenmez düzlük; Nur bize, Allah'ım nur! Güneşi tuttu çamur; Elmas mahçup, zift mağrur. Yakın kandili, yakın; Ne donanma, ne yangın; Nur bize, Allah'ım nur! Sen ol dersin ve olur! 1947 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Nur Şehri
Şehirlerde tabanım değil yüreğim yanık: Nur şehrine gidelim, yürü çilekeş çarık! 1959 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O
O, Allah'ın emriyle Kainat Efendisi; Varlığın Tacı, varlık nurunun ta kendisi... 1974 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O An
Taş merdivenler gibi, aşınmış ayaklardan, Secde yerine çarpa çarpa alınım aşınsa Göklerin kamçısıyle yediğim dayaklardan, Erisem de, tabutum boşmuş gibi taşınsa Bir garip insan olsam, benzemez hiç kimseye; Tek hece bilmez, tek renk görmez, tek ses işitmez. Karanlığı, yoğursam nura döndüresiye. Tırmansam o ana ki, yek paredir ve bitmez. 1972 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Bahçeler
Adımın o bahçeler, her gün anıldığı yer; O bahçeler, yalanın bile yanıldığı yer... 1939 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Dem
O dem çocuklar gibi sevinçten zıplar mısın? Toprağın altındaki saklambaçta var mısın? 1973 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Diyorsa
Gözüm, aklım, fikrim var deme hepsini öldür! Sana çöl gibi gelen, O göl diyorsa göldür! 1977 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Erler Ki...
O erler ki, gönül fezasındalar, Toprakta sürünme ezasındalar. Yıldızları tesbih tesbih çeker de, Namazda arka saf hizasındalar. İçine nefs sızan ibadetlerin, Birbiri ardınca kazasındalar. Günü her dem dolup her dem başlayan, Ezel senedinin imzasındalar. Bir ân yabancıya kaysa gözleri, Bir ömür gözyaşı cezasındalar. Her rengi silici aşk ötesi renk; O rengin kavuran beyzasındalar. Ne cennet tasası ve ne cehennem; Sadece Allah'ın rızasındalar. 1983 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Gelsin
Akan suları çevir, Sıra dağları devir! O gelsin! Gönüllerde bir tasvir... Güneşi batmaz devir... O gelsin! 1958 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Gün
Yüksek ateş... Peygamber hasta... Dökünmekte kırba kırba su. Müminlerin en derin yasta, Ya giderse, diye korkusu. Bir an, bir an, çalkalandı Mescit; O göründü; halsiz, renk kaçık. "Kapatılsın dedi, her geçit! Ebubekir kapısı açık..." "Her kul gibi, benim de elbet, Hesaplıdır senem ve ayım. Lahza geçme, erişir nöbet; Kim kalmış ki, ben de kalayım?" "Bir kula, ya Rabbin, ya dünya; Seç dediler, deş de kalbini! O kul da, hür bırakıldı ya, Düşmeden seçti Rabbini." "Arkasından kimi dürttüysem, İşte arkam, gelsin ve vursun! Kime borcum varsa tek dirhem, Orta yerde malım, buyursun!" "Kızım, kutlu soya ocaksın! Bitti diye bak, hayatıma! Bana ilk, sen kavuşacaksın!" Ağlıyorken güldü Fatıma. Ayişenin göğsünde başı, Son sözleri şu:"Yüce Dosta!"... Ve son nefes, çığlık, gözyaşı... Güneş varken güneş paydosta. O gün, o gün, pazarertesi; Bütün büyük oluşlar o gün. Bu dünyanın bundan ötesi, Sade hasret, gurbet ve sürgün. Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Kanun
O kanun ölümsüzlük nizamının hevengi, O kanun doğru, güzel, iyinin tek mihengi... 1980 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Kitap
Hasta olsam, ilâcım, çorbam, sütüm, o kitap... Suda mantarım, gökte; paraşütüm o kitap... 1975 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Nizam
Kim var o nizama ki, Hak yolunda kırbaçlık; Fırın, fikir ekmeği verinceyedek, açlık... 1977 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
|
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O Zeybek
Zeybeğimi, birkaç kızan, vurdular; Çukurda üstüne taş doldurdular. Bir de, ya kalkarsa diye kurdular... Zeybeğim, zeybeğim, ne oldu sana? Allah deyip, şöyle bir doğrulsana! Zeybeğim, kalkamaz, dirilemez mi? Odası mühürlü, girilemez mi? Şu ters akan sular çevrilemez mi? Ne günedek böyle gider bu devran? Zeybeğim, bir sel ol, bir çığ ol, davran! Kır at zincirlenmiş, ufuk sahipsiz... Han kayıp, hancı yok, konuk sahipsiz... Baş köşede sırma koltuk sahipsiz... Kızanlar, dört yandan, hep abandınız! Zeybeğin kanına ekmek bandınız! Bilemem, susarak ölmek mi hüner? Lisan çıldırıyor, dil nasıl döner? Ondan son iz, uzak, uzak bir fener... Öldü mü? Çatlarım yine inanmam! Gizliye yanarım, ölüye yanmam! Zeybek kaybolduysa bunca kayıp ne? Tesbihi dökülmüş, aranır nine; Balonu yok, ağlar çocuk haline... Zeybeğim, dünyayı aldın götürdün! Bir öldün de, beni binbir öldürdün! Beyni tırmık tırmık, pençelere sor! Mevsim niçin ölgün, bahçelere sor! Sor; çukuru nerde, serçelere sor! Ağla, bir dinmeyen hasretle ağla; Zeybeksiz yolları gözetle, ağla! 1964 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O’na
Benim efendim! Ben sana bendim! Bir üfledin de Yıkıldı bend’im Ben ki, denizdim. Dağbaşı bendim Şimdi sen oldun, Âleme pendim. Benim efendim! Benim efendim! Feza levendim! Ölmemek neymiş; Senden öğrendim. Kayboldum sende, Sende tükendim! Sordum aynaya: Hani ya kendim? Benim efendim! Benim efendim! Emri yüklendim! Dağlandım kalbden Ve mühürlendim. Askerin oldum, Başta tülbendim; Okum sadakta, Elde kemendim. Benim efendim. Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O'nun Sanatı
(Yok) bir (var)dır; Geçit vermez; Dar mı, dardır! (Yok) bir (yok)tur; Akıl ermez. Ne de çoktur! (Var) bir (yok)tur; Yusyuvarlak Dönen oktur. (Var) bir (var)dır; O'na varmak... Bu kadardır! 1944 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
O'nun Ümmetinden Ol
Beri gel, serseri yol! O'nun Ümmetinden ol! Sel sel kümelerle dol! O'nun Ümmetinden ol! Sen, hiçliğe bakan yön! Hep sıfır, arka ve ön! Dosdoğru Kâbe'ye dön! O'nun Ümmetinden ol! Gel dünya, mundar kafes! Gel, gırtlakta son nefes! Gel, Arşı arayan ses! O'nun Ümmetinden ol! Solmaz, solmaz; bu bir renk... Ölmez, ölmez; bir ahenk... İnsanlık; hevenk hevenk, O'nun Ümmetinden ol! 1949 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Odalarım
Camekânlı odanın kızıl perdeleri var. Kızıl; o ateş rengi kapanan gözlere sor! Perdeler bilezikler üstünde ilerliyor, Gerisinde güneşler, kıvılcımlar, yangınlar. Mazgallı taş odanın siyah perdeleri var, Siyah, otsuz dağların yüreği kadar siyah. Bir tokmak sedasıdır orda akşamla sabah. Dövülür mahzenlerde, büyük tahta havanlar. Sarmaşıklı odanın yeşil perdeleri var, Yeşil; doğan göz gibi baharın ortasında, Öyle hisli bir duman yüzer ki, havasında, Sanki orda buluşmuş ve ayrılmış âşıklar... 1930 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Olmaz Mı?
Yön yön sarılmışım ne yana baksam; Sarılan olur da saran olmaz mı? Kim bu yüzü çizen sanatkâr ressam; Geçip de aynaya, soran olmaz mı? Bir parçacığım ben, bütüne hasret; Zaman döne dursun, o güne hasret; Ruhumsa zamanın üstüne hasret; Ebediyet boyu bir an... Olmaz mı? 1973 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Olur-Olmaz
Olmaz bil de "olur"u, olur bil de "olmaz"ı; Buluver, günü geçmez, pörsümez ve solmazı... 1976 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Onlar
Onlar ki, dudakları ölümsüzlük tasında; İmzaları, mâverâ yurdu haritasında... 1976 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Onlar
İnsandan murad onlar, ölümü öldürenler; Ötenin ötesinde sonsuz hayat sürenler... 1975 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Orada
Güneş mızrak boyu yaklaştı ufka, Camlarda renklerin veda cümbüşü, Ey gönül, mâdenin ne kadar yufka! Yeter ağlamana bir kuş ötüşü. Ölüm dedikleri, ölünceyedek; Dünya, balı zehir, yalancı petek. Orada bulursun, biraz bekle, tek, Burada yaşamak sandığın düşü... 1972 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Otel Odaları
Bir merhamettir yanan, daracık odaların İsli lambalarında, isli lambalarında. Gelip geçen her yüzden gizli bir akis kalmış, Küflü aylarında, küflü aynalarında. Atılan elbiseler, boğazlanmış bir adam, Kırık masalarında, kırık masalarında. Bir sırrı sürüklüyor terlikler tıpır tıpır, İzbe sofalarında, izbe sofalarında. Atıyor sızıların çıplak duvarda nabzı, Çivi yaralarında, çivi yaralarında. Kulak verin ki, zaman, tahyayı kemiriyor, Tavan aralarında, tavan aralarında. Ağlayın, aşinasız, sessiz can verenlere, Otel odalarında, otel odalarında. Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Oyuncak
Ben bir atım, iradem, elinde binicimin; Bir çocuk oyuncağı, ucunda bir sicimin... 1976 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Oyuncak
Kırıldı oyuncağım, artık bir daha gülmem; Toz olur, toprak olur, duman olurum ölmem! 1983 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ölçü
Müjdecim, Kurtarıcım, Efendim, Peygamberim; Sana uymayan ölçü, hayat olsa teperim! 1974 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ölmemek
Kesilmiş bir kamış, ormanlıklardan. İnsan... Rüzgârlara bağlı bir düdük. İndik de dünyaya karanlıklardan, Sıra sıra mezar, başka ne gördük? Ölmemek, ilk ve son, büyük kelime; Çarpıldık, ölmemek için ölüme! Ver Allah'ım, büyük sırrı elime; Geçmez ân, solmaz renk, kopmaz bütünlük. 1972 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ölüler
Ölüler bağırıyor mezarlarından; Yolcular, oturun taşlarımızda! Onları deviren biziz toprağa, Biz attık onları böyle ayağa; Sakın atlamayın kenarlarından! Ölüler bağırıyor mezarlarından... Yolcular, uzanın yere upuzun; Dayayın taşlara başlarınızı! Tüy yastıklar gibi rahat taşımız, Birleşsin bir lahza orda başımız! Bizdedir cevabı kuruntunuzun; Yolcular, uzanın yere upuzun! Ben de bir gün böyle haykıracağım: Yolcular, oturun mezar taşımda! Yolcular önümde fısıldaşacak, Yolcular aşılmaz yollar aşacak. Taşımı yerlere yatıracağım; Ben de bir gün böyle haykıracağım! Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ölümsüz Şarkı
Garip geldik gideriz, rafa koy evi barkı! Tek, dudaktan dudağa geçsin ölümsüz şarkı... 1962 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ölümsüzlük
Sabah, akşam, öğlende, Aklım büyük şölende. Bütünlük, o "bir"'dedir. Sayı sayı bölende. Bilmez yaşayan ölü; Asıl haber ölende. Tek hat, tek yön, burada; Giden de bir, gelen de. O'nunla buluşmak var, Sıra bize gelende. O'na deki: Ey Resul Ölümsüzlük kölende... 1973 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Ölünün Odası
Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmiş; Yerde çıplak bir gömlek, korkusundan dirilmiş. Sütbeyaz duvarlarda, çivilerin gölgesi; Artık ne bir çıtırtı, ne de bir ayak sesi... Yatıyor yatağında, dimdik, upuzun, ölü; Üstü, boynuna kadar bir çarsafla örtülü. Bezin üstünde, ayak parmaklarının izi; Mum alevinden sarı, baygın ve donuk benzi. Son nefesle göğsü boş, eli uzanmış yana; Gözleri renkli bir cam, mıhlı ahşap tavana. Sarkık dudaklarının ucunda bir çizgi var; Küçük bir çizgi, küçük, titreyen bir an kadar. Sarkık dudaklarında asılı titrek bir an; Belli ki, birdenbire gitmiş çırpınamadan. Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm; Bana geldiği zaman, böyle gelecek ölüm... 1925 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Öpmek
Ellerime uzanan dudakları tepeyim; Allah diyen, gel, seni ayağından öpeyim! 1976 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Örümcek Ağı
Duvara, bir titiz örümcek gibi, İnce dertlerimle işledim bir ağ. Ruhum gün doğunca sönecek gibi, Şimdiden ediyor hayata veda. Kalbim, yırtılıyor her nefesinde, Kulağım, ruhumun kanat sesinde; Eserim duvarın bir köşesinde; Çıkamaz göğsümden başka bir seda... 1922 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Perdeler
Perdeler, hep perdeler... Her yerde, her yerdeler. Pencerede, kapıda, Geçitte, kemerdeler... Perdeler, hep perdeler... Ya benim sevdiklerim, Şimdi nerde, nerdeler? Önü bomboş perdenin; İçerde, içerdeler! Perdeler, hep perdeler... Gönülde asıl perde; Onu hangi göz deler? Surat maske altında, Sis altında beldeler. Perdeler, hep perdeler... Perdeye doğru akın; Atlılar, piyadeler. Yollar, yönler dolaşık; Değişik ifadeler. Perdeler, hep perdeler... Bir tohumda bin gömlek. Giyim giyim fideler. Kalbler dilini yutmuş; Bangır bangır mideler. Perdeler, hep perdeler... Son noktada son perde; Çevrilmiş seccadeler. Orada işte işte, Ölümden azadeler! Perdeler, hep perdeler... 1962 Necip Fazıl Kısakürek |
Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri
Petek
Oluş sırrı, o nurdan heykelin eteğinde; Ve ölümsüzlük balı, şeriat peteğinde!.. 1976 Necip Fazıl Kısakürek |
| All times are GMT +3. The time now is 18:29. |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Siyaset Forum 2007-2025