Bir ezgidir ruhumun inleyişleri makamını bilmediğim. Girdaplarda düşüncelerim, bir şey eksik kalır
çözemediğim. Yağmur sonrası sokak kenarlarında akan sulara kapılıp gider bakışlarım ve
gece olur, ay yüzünü gösterir, ruhumun denizi “gel”lerle yükselir… Yine sen
kalırsın bahçemde açan tek gonca gül, sen kalacaksın bir ömür...
(H. Hüseyin Kemal)

Gerçek sevginin yüceltici gücü olduğu gibi çarpık sevginin de aynı oranda alçaltıcı özelliği vardır.
Birincisinde insan kendisini bulurken, ikincisinde kendisini yitirir. Sevdiğini ilah edinir,
onu tefekkür eder, onu zikreder, onu tesbih eder, onu görür, onu yaşar. O
artık sevgili olmaktan çıkıp bir çeşit ‘ilah’ olmuştur. Ve zaten
bu sayılanlar da bir tür tapınış yöntemleri değil midir?
(Mustafa İslamoğlu)

Evine kapanıp toplumdan koparak dâvâ bilincine ve dâvetçi kimliğine sahip olmak
mümkün olmadığı gibi; faâliyet, hizmet, dâvâ diyerek, hanımların bütünüyle
evlerinden kopmaları da onları kimliksizleştirecek, ya da erkek kimliğine
büründürecek, fıtratlarına yabancılaştıracaktır...
(Ahmed Kalkan)

Çilek dallarını bozguna uğratan dolular gibi sancı kıvranışlarındayım, ezilen ve dökülen
kaybettiğim olgunluklarımı saklıyorum senden. Eriyorum, buz gibi
maveranın tutkusuna ve derviş gibi Hakk’a eriyorum.
İddialı kelimeler barındıracak kadar
yürekli olamadım...
(Tahir Çiğdem)

Paradoksal susuyorum. Sessizliğimi ses yaparak, en sağlam seslere dayanarak susuyorum.
Sesimi dağlara duyurmak için hiç bir çaba sarf etmeksizin susuyorum.
Sıradağlar karşısında dizeler boyu susuyorum. Susarak yaşam
ve anlama dair yeni sebepler üretiyorum. Ben susayım ki
konuşması gerekenler konuşsun...
(Necmettin Evci)

Şu kısacık dünya hayatımızda, şu daracık yeryüzünde, insan yüzü en sık muhatap olduğumuz,
en çok yüzyüze geldiğimiz yüzeydir. Ancak, [...] sık sık baktığımız herhangi
bir yüzey bir süre sonra bıkkınlık getirirken; insan yüzüne baktıkça,
bıkkınlık değil, mutluluk duyarız. Şükür ki, en çok sevdiğimiz
yüzler en sık baktığımız yüzlerdir. En çok da, âşinası
olduğumuz yüzleri özleriz...
(Senai Demirci)

Her şey zamana bırakılır mı? Yoksa dedikleri gibi zaman her şeyin ilacı mı?
O zaman neyi tedavi ediyoruz zamanla? Meleksi yanlarımızı
mı, yoksa şeytansı yanlarımızı mı? Zamanın hangi
kıyısında imanımız bekliyor bizi?
(Ali Öner)

Ey kâinatın her köşesinde Kendisine ibadet edilen ve bütün varlığın husûsî lisanlarla Kendisini
zikredip durduğu Ulu Zat! Meşguliyet sahamızı yalnızca Sana hasrettiğimiz
ibadetlerimizle doldur ve daima varlığını duyurarak gönüllerimizi
Sana şükür hissiyle coştur; coştur ki sadece ve sadece
Sana ibadet etmiş olalım ve yalnız Senin
huzurunda kullukta bulunalım...
(M. Fethullah Gülen)