Siyaset Forum - Bir gençlik arıyorum

[b]Otobüsteyim. Arka tarafta bir genç, dinlediği hareketli müziği, herkese dinletiyordu. Şoför hemen arkasındaki beyefendiye ricada bulunarak ''Söyleyin şuna da sesini kıssın”[/color] dedi. Beyefendi gence seslenerek “şunun sesini biraz kısar mısın?” diye ikazda bulundu. Genç oralı bile olmayınca, sesini biraz daha yükselterek “Arkadaş sana diyorum, sesini kısar mısın şunun” der demez, genç aniden yerinden fırladı ve adamın yakasına yapıştı: “Sen nasıl bağırırsın bana! Benim kim olduğumu biliyor musun! Senin beynine sıkarım, dağıtırım beynini u..n!..” diye tartaklamaya başladı.
Vay be! Bir ses kısma meselesi yüzünden, beyinlere kurşun sıkacak bir gençlik!
**
Bir arkadaşım oturduğu semtte geçen bir hadiseyi anlatıyordu. Olayın kahramanları, o semtte oturan bir grup genç. Çete gibi sokaktan geçenlerin yolunu kesen bu gençler, gözüne kestirdiklerinden haraç istiyorlarmış. Bir gün bir kadıncağız gençlere direnmiş, vermek istememiş. Onca genç üzerine saldırmış. Kadını yerlerde tartaklamışlar. Bu semt öyle dağ başında falan değil ha! İstanbul’un orta yerinde. Kurtların saldırması için illa vadiye gerek yok ki. Şehre inmişler... Her ıssız sokak, bir vadi olmuş onlar için. Dizilerden mi, filmlerden mi, özentiden mi, eğitimden mi, yoksa eğitimsizlikten mi?.. Nedir? Gençleri kaybediyoruz.
Her gördüğü kadına bir anne edasıyla hürmet ederken, şimdi onu üç kuruş için yerlerde sürükleyecek kadar gözü dönmüş bir gençlik!
**
Başka bir gün otobüs bekliyorum. Durak kalabalık. Yaşlı, ak sakallı bir dedenin bir noktaya, başını sallayarak dikkatle baktığını gördüm. Başımı çevirip o tarafa baktım. İki genç sarmaş dolaş olmuşlar, nerdeyse düğüm olacaklar. Kız, zaman zaman kaçamak gözlerle etrafına bakıp, onca kalabalığın içinde yaptıkları ayıptan tedirgin olsa da, kirpi gibi saçlarıyla hangi toplumun ferdi olduğunu kendi de bilmeyen, Hint horozlarına benzeyen kılıksız gencin umurunda bile değildi. O, anatomi derslerinde merak ettiklerini, öğrenmekle meşguldü. Durakta bekleyenlerin “iyi ki bizim kızımız değil” gibilerden hicapla baktıklarını hisseder gibiyim. Ne fark ederdi ki, başka bir gün, bizim kızımız olmayacağı ne malum. Onları tanımasak da bizim çocuklarımız, bu ülkenin çocukları değil miydi?
Batıya özen neleri alıp götürmüştü böyle?
Daha dün annesinin, eşinin, kızının bir saç telini kıskanırken, bugün; mahrem sahneleri sokaklara taşıyacak kadar kendini kaybeden bir gençlik...
Şairlerin sultanı üstat Necip Fazıl Kısakürek, sanki bunları yıllar öncesinden görmüş de şiir mısralarına taşıyıvermişti.
...
Bir şey koptu benden, şey, her şeyi tutan bir şey,
Benim adım bay Necip, babamın ki Fazıl bey;
Utanırdı burnunu göstermekten süt ninem,
Kızımın gösterdiği; kefen bezine mahrem.
Ey tepetaklak ehram, başı üstünde bina,
Evde cinayet, tramvay arabasında zina!
...
**
Ey gençler! Ne oldu size? Sizin tarihiniz ayıplarla dolu değil ki ayıp işler yapıyorsunuz. Sizler, dünyaya insan gibi yaşamayı öğretmiş medeni bir milletin torunları değil misiniz? O halde nedir bu insanlığınızı unutturan hezeyan, boş vermişlik, Kayıtsızlık? Silkinin, kurtulun ucubelerinizden, kendinize gelin!
Yarın, çocuklarının yüzüne utançla değil şerefle bakmak isteyen, ey münevver gençler! Size sesleniyorum. Nerdesiniz?
Efendim duyamadım? Daha güçlü haykırın!
Nerdesiniz?

Tuncay ÖNÜR
TÜRKİYE GAZETESİ

Gençlik Nereye ''Gtimiyor''

Otuzuna merdiven dayamış, hattâ bu merdivenin son basamaklarındaki biri olarak genç olduğumu iddia edemem. Ama gençlik dönemimi çok uzaklarda bırakmış da sayılmam sanırım. Bu doğrultuda “gençlik nereye gidiyor” sorusuna cevap aramaya çalışacağım.

Aslında genel olarak “İnsanlık Nereye Gidiyor” şeklinde de sorulabilir bu soru. Cevabı hiç kolay değil. Üstelik kolay olmayan cevap, aynı zamanda hiç mi hiç iç açıcı da değil...

İnsanlığın geldiği noktayı işaret ediyor olmasından dolayı Ebû Ya’la ve İbn-i Ebi’d-Dünya (r.anhüma)’nın rivâyet ettikleri bir hadiseyi aktarmak istiyorum. Bu hadisede Efendimiz ashabına ahir zamanda meydana gelecek bazı halleri çarpıcı şekilde açıklar:

“Nasıl olacak hâliniz? O gün kadınların baş kaldırdığı, sereserpe, açılıp saçılarak sokağa döküldüğü, kötülüklerin her tarafta yayıldığı ve hakkı ifadenin terkedildiği gün?”

“Bütün kötülükleri iyi ve bütün iyilikleri kötü gördüğünüz gün hâliniz nice olacak bir bilseniz!”

Sahabe Efendilerimizin “Bunlar da olacak mı, bundan daha kötü bir şey olacak mı” şeklinde hayretle karşıladıkları bu buyruklar bizi şok etmiyor değil mi?

Nedeni açık… Çünkü orada Efendimizin bahsettiği devir, içinde bulunduğumuz devir. Şimdi soralım kendimize “Halimiz nicedir?”
İşte halimiz.. Ve işte, nereye gittiğini sorduğumuz insanlığın geldiği “yer”…

Kadınların başkaldırdığı, sereserpe açılıp saçılıp sokağa döküldüğü, kötülüklerin her tarafa yayıldığı ve hakkı ifadenin terkedildiği yer...

Kötülüklerin iyi, iyiliklerin kötü olarak gösterildiği yer...

Ülkemiz, Avrupa’ya nazaran genç bir nüfusa sahip. Hep bununla övünmüşüzdür. Ama şimdi gençliğin halini gördükçe bu övünmenin yerini başka duygular alıyor.

Gençliğimiz nereye gidiyor?

Son ayların haber bültenlerini izleyin, neredeyse her akşam okullarda yaşanan bir olay ekrana geliyor. Öğretmenini döven mi ararsın, uyuşturucu kullanan mı, silâhlı kavga yapan mı?

Örnekler sadece okullardaki olaylarla sınırlı değil. Son yılbaşı rezaletini belki izlemişsinizdir. İstanbul Taksim’deki eğlencede o kadar kişi arasında bayanlara yapılanlara ne demeli?

Ahlâk çöktükçe, biz de çöküyoruz. Allah korkusu olmayandan korkarım. Hesap vereceği bir yer olmayacağını düşünen her şeyi yapar. Şu Taksim rezaletinin aktörleri bir şekilde hesap vereceklerini düşünseler, o rezillikleri yaparlar mıydı?

Tabiî burada bir çok faktörden bahsedilebilir suç ortağı olarak. Belki de en başta ahlâksızlığı topluma çok güzel bir şeymiş gibi sunan medya geliyor. Hem televizyonlar, hem de gazeteler…

Peki ne yapmak lâzım?

Tarih boyunca her zaman diliminde iyi kötü kavgası vardı. Durum bu kadar kötüyse, elbet bu kötülüklerin karşısında o derecede iyi şeyler de var.

Meselâ, medyada ahlâksızlığı özene bezene sunanların yanında, bunun tam tersini de yapanların sayısı az değil. Üstelik gördükleri ilgi her geçen gün artıyor.

Camilere gidin, saf tutan gençlerin sayısı hiç de az değil.

Bu manzaraları görünce insan seviniyor elbette. Herşey zıttı ile kaimdir derler. Belki bu işin hikmeti de bu. Bir tarafta sokak ortasında ar damarı çatlamış gençler, bir tarafta camileri dolduran gençler...

Gençlik Nereye “Gitmiyor” derken de bunu düşünerek demiştim. Gençlerimiz, arada da olsa Allah kelâmının edildiği yerlere gitse durum bu kadar vahim olmaz bana kalırsa. Namaz için gidilen bir cami olur, -şucu bucu farketmez- bir sohbet olur.. Yeter ki, orada Allah kelâmı edilsin. Bence çok şey farkedecektir.

Burada ailelere de düşen görevler var. Meselâ en kolayı… Biraz önce medyadan bahsetmiştik. Evlerine ahlâk dışı resimler içeren gazetelerin girmesini engelleyebilirler. Bu konu size basitmiş gibi gelebilir ama çok rastladığım bir durum olduğu için belirtmeden geçemeyeceğim. Etrafımda muhafazakar olan aileler var ama evlerine ahlâk dışı resimlerin basılı olduğu gazeteler rahatça girebiliyor. Bundan rahatsızlık duymuyorlar. Hâlbuki, o gazeteyi almasalar, hem o tür yayınlar yapan bir gazete bir eksik satmış olacak, hem de istemeden de olsa kötü görüntülerle karşılaşılmamış olacaklar. Bu şekilde düşünülerek hareket edilse eminim en çok satan gazetelerin sırası değişecektir.

Kilit nokta bence “ahlâk”. Toplumumuz ne kadar ahlâklı olursa işler o derece iyiye gidecektir. Ahlâktan nasibimiz azaldıkça, gördüğümüz rezillikleri dahi arar duruma bile gelebiliriz, Allah korusun.

Mustafa KINIKOĞLU