YIKIN DİKDİĞİNİZ HEYKELLERİMİ
“Ey milletim,
Ben Mustafa Kemal’im.
Çağın gerisinde kaldıysa düşüncelerim,
Hâlâ “En hakiki mürşit” değilse ilim,
Kurusun damağım, dilim.
Özür dilerim…
Unutun tüm dediklerimi,
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…
Özgürlük hâlâ
En yüce değer değilse eğer…
“Prangalı kalsın” diyorsanız köleler,
Unutun tüm dediklerimi,
Yıkın diktiğiniz tüm heykellerimi…
Yoksa “Çağdaş medeniyet”in bir anlamı
Ortaçağa taşımak istiyorsanız zamanı
Baş tacı edebiliyorsanız
Sanatın içine tüküren adamı,
Unutun tüm dediklerimi,
Yıkın diktiğiniz tüm heykellerimi…
Yetmediyse acısı şiddetin, savaşın,
Anlamı kalmadıysa
“Yurtta sulh, cihanda barış”ın,
Eğer varsa ödülü silâhlanmayla yarışın,
Unutun tüm dediklerimi,
Yıkın diktiğimiz heykellerimi…
Özlediyseniz fesi, peçeyi,
Aydınlığa yeğliyorsanız karanlık geceyi,
Hâlâ medet umuyorsanız
Şıhtan, şeyhten, dervişten…
Şifa umuyorsanız muskadan,
üfürükçüden…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın diktiğiniz tüm heykellerimi…
Eşit olmasın diyorsanız kadınla erkek,
Kara çarşafa girsin diyorsanız,
Yobazın gazabından ürkerek…
Diyorsanız ki okumasın kadınımız,
kızımız,
Budur bizim alın yazımız…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…”
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK