|
Küskün Kadının Gidişi
Küsüyor bir kadın,
Kanatlarında melekler ağlıyor Üşüyor vücudu Keskin kesilmiş yaraların ilmeklerinden... Uçurumlara yakınlaşıyor zihni Uğultuların yorgunluğunda Melekleri susturamıyor! Saç örgüsü, dünyanın sütunlarına tutunuyor... Son bir kez kalabilirim belki diyor Nefesim yeterse Küskün gözleri derman arayarak bakıyor Derdin, dermanın, yaraların... Bir çığlık işte Kör bir rüyada Vazgeçiyor tutunmaktan, kalkmakdan, dirilmekten... Susturumadığı sesleri ile Kanatları aşınmış dünyadan uçuyorcasına Göçüyor... Beyazlar aydınlatmış yüzünü Melekler toprağın başında... Küskün kadınlar, giderler. Suskunluklarını yanlarına alıp Bahara kavuşamayıcaklarını bile bile Giderler... Fatma Zehra Arslan |
güzel bir şiirmiş. fatma hanıma teşekkürler..
burada güzel şeylere değinmiş. yapısı itibariyle hassas ve narin olan bu eşsiz insanları inciltip üzmemek gerek. |
tşk ederim
|
Güzel Bir Paylaşım...Tşkkkk '' Leyal ''
|
Ben teşekkür ederim, okumaya değer bulup yorumladığınız için..
Sağolasınız. |
| All times are GMT +3. The time now is 17:13. |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Siyaset Forum 2007-2025