Osman Durmuş
 

Oğlum Osman

Edep, adap, dil sustu. Osman kürsüye kustu
Peygamberden sayılmaz, seçilmiş beyler Osman
Osman kimlerin dostu, sırtındaki ne postu
Çıngar çıksın, karışsın, kapansın köyler Osman

Ampulü söndürseler gelecek kolayına
Miralay olur belki hergele alayına
Baykal gölüne doğru çıkarsın balayına
Eski düşman dost olur misafir eyler Osman

Zalım Osman kadersiz, doğduğu zaman durmuş
Sonradan bozma değil, eskiden de bodurmuş
Tezgâhtaki sülükler beklemekten kudurmuş
Müslüman mahlesinde salyangoz neyler Osman

Makama getirdiler, o gün başhekim tepti
Her şeyi biliyordu, tek eksiği edepti
Kendini ifşa etti, bilmez ki merd-i Kıptî
Şecaat arzederken sirkatin söyler Osman

kya