Siyaset Forum - Kâinatın dili ve hayallerin sessizliği (Melda Bekcan)

Benim için son derece önemlidir, gözlerimi kapattığımda gördüklerim. Bilirim! Bilinçaltım, her karenin içine, semboller gizlemiştir...

Gün batımında yapılan yolculukları seviyorum

Ufuk çizgisinden yüzüme güneş vururken, camdan dışarıya bakamamayı,

O esnada gözlerimi hafifçe aralamayı,

Kirpiklerimin gölgesinde bulunduğum yerden uzaklaşmayı

Ama aynı zamanda tuhaf bir biçimde güneşe yönelmekten kendimi alıkoyamamayı.

Yeryüzüne bambaşka bir ışık bulutunun akın etmesiyle diğer renklerin flulaşmasını

Denizin farklı, gökyüzünün farklı tonlara boyanmasını.

***

Ayrıca hüzünleniyorum

Her seferinde olduğu gibi içim sızlıyor ‘Bir gün daha bitiyor' diye

Günün muhasebesine baktığımda, düşünmekten bitap düşüyorum

Bugün neler yaptım?

Gerçekte ne yapmayı planlamıştım?

İsteklerim neler?

İstemediklerim neden?

Zaten hayatımızı belirleyen faktörler belli

İstekler, planlar ve de hayaller.

***

Of! Off!

Kim bilir bugüne değin kaç defa…

İsteyip, sahip olamamış,

Hedefleyip ulaşamamış,

Plan, programlara uyamayıp,

Hayallere dalıp gerçeklerden uzaklaşmışımdır.

Sonra insanlardan kaçmış,

Kabuğuma çekilmiş,

Günler boyunca düşünmüş,

Belki pişmanlık yaşamış,

Enerjimi toplayınca yeniden başlamışımdır.

Lâkin her seferinde bir öncekinden daha düşük heves taşımış,

Gözlerimi kapattığımda geçmişi anımsamış,

İçim burkulduğu zamanlarda,

Daha fazla dayanamayıp gözlerimi açmışımdır.

***

Benim için son derece önemlidir!

Gözlerimi kapattığımda,

Benliğimi dış dünyadan soyutlayıp iç dünyama yöneldiğimde,

Neler hissettiğim!

O an gözümün önüne gelenleri iyi değerlendirmeliyim.

Bilirim! Bilinçaltım, her karenin içine, semboller gizlemiştir.

İşte bu nedenle…

Zaman zaman gözlerimi kapatıp karşıma neler geleceğini beklerim.

***

Nedense bugünlerde hep aynı şeyleri görüyorum

Japonya depremini ve malum tsunami felaketini,

Caddeleri, sokakları yerle bir eden devasa dalgaları,

O dalgaların arasında oyuncak gibi yüzen arabaları,

Kibrit çöpüne dönmüş ağaçları,

İskambil kâğıdından yapılmış gibi üfleyince devrilen beton binaları,

Battaniyeye sımsıkı sarılmış,

Gözleri sabit bir noktada kalmış,

Upuzun kuyruklarda bekleyen insanları...

Bunların da ötesinde ne görüyorum biliyor musunuz?

O dev dalgalarla birlikte sürüklenip meçhule giden

İstekleri, planları, hayalleri

Yani her bireyin hayatına yön veren faktörleri.

***

Ardından odanın köşesine yığdığım kitapları düşünüyorum

Günün birinde okumayı planlayıp da yıllardır kapağını bile açmadığım,

Kimsenin görmemesi üzere çekmecemde gizli bölmelere sakladıklarım,

Özel günler için aldığım kıyafetlerden, giyinmeye kıyamadıklarım,

Bir türlü fırsat bulup da derleyip toparlayamadığım eski yazılarım.

***

Evet, ard arda hatırlıyorum…

İç sesimin fısıldadıklarını,

Dostlarımın aldırış etmediğim nasihatlerini,

Pişmanlıklarımı,

Ertelediğim arkadaş buluşmalarını,

Dargınlıkları, kırgınlıkları,

Üniversite sınavına hazırlandığım günleri,

Dakikası dakikasına planladığım ama asla uyamadığım ders programlarını.

***

Vee üzülüyorum…

Tıpkı böyle bir gün batımı öncesinde, o devasa dalgalar yuttu,

Japonya'daki binlerce zihindeki kurguyu,

Kalplerde yeşermiş umudu,

Buzdolabının üzerinde asılı olan alınacaklar listesini!

Bu saatten sonra kim, ne diyebilir ki?

Doğanın kelamı var sırada

Hayallerinse susma hakkı…