seni hayata tutunmak gibi seviyorum...
 

Yokluğunun bittiği yerde hayat başlıyor.
Ağlıyorum yeni doğmuş gibi,
seni kaybetmiş gibi.
Geçmişi hayal gibi gelen bir ömürde,
geleceği hayal etmeden,
bu nostalji neden?
Işık gördüğün yer tünelin dibi.
Tünel hayatsa eğer,
seni bulamamamın sebebi bu karanlık mı?




Karanlığa gözlerim alışmadı nedense,
karanlığa alışamadım.
Aydınlık heyecan vermiyor aslında,
karanlığı görmeden.
Karanlık korkutsun hepimizi.
Anlıyorum nehirlerin yer altından çıkarken heyecanını,
ışığa kavuşmasının.




Bakışlarını yakalamak için çabalar gösteriyorum,
gizemli, tutkusuz ve tutkun bakışlarını.
Yollarımı eşkıya kesiyor,
çarpışıyorum,
kimin gözleriyse önümde duran seni almacasına
Çünkü nazarın nazarımda aydınlığın yol göstericisidir,
ne kadar uzak olsan da sen getireceksin yarını..




Seni üzmek bindiğim dalı kesmek gibi bir şey,
bindiğim dal yüreğindeyse eğer
Yerine koyacak bir değerin olmadığı hataları yapmamayı bilmeli diyorum
O yüzden sevgilim,
seni hayata tutunmak gibi seviyorum...


alıntı