Siyaset Forum - gül veren ellerde gül kokusu kalır..

Uzun yıllar önce Çin'de Li-Li adlı bir kız, sevdiği gençle evlenir ve

kocasının annesiyle birlikte oturmaya başlarlar. Bir süre sonra gelin ile

kayınvalide arasında anlaşmazlık çıkar. Tartışmalar kavgaya dönüşür.

Kişilikleri taban tabana zıt olan iki kadın arasındaki anlaşmazlık her geçen

gün biraz daha artar. Çin geleneklerine hiç uygun olmayan bu davranışları

yüzünden çevrelerinin de tepkisini çekerler. Annesi ile karısı arasında

kalan genç adam için de huzur bulamadığı evi cehennem haline gelmiştir.

Artık bir şeyler yapması gerektiğini düşünen Li-Li, babasının eski bir

arkadaşı olan baharatçıya koşar ve derdini anlatır. Yaşlı adam ona

bitkilerden yaptığı bir karışım hazırlar ve üç ay boyunca her gün azar azar

kayınvalidesinin yemeklerine koymasını söyler. Zehir az az verileceği için,

kayınvalideyi gelininin öldürdüğünü kimse anlamayacaktır. Ancak yaşlı adam,

karışımı genç kadına verirken bir öğütte bulunur:

"Hiç kimsenin, özellikle de kocanın şüphelenmemesi için bundan sonra

kayınvalidene çok iyi davran, ona en güzel yemekleri pişir ve saygıda kusur

etme."

Sevinçle eve dönen Li-Li, yaşlı adamın dediklerini aynen uygular, her gün

birbirinden güzel yemekler yapar ve zehiri azar azar kayınvalidesinin

tabağına damlatır. Bu arada ona çok iyi davranmayı da ihmal etmez. Bu güzel

davranışlara kayınvalide de kayıtsız kalamaz ve gelinine kızı gibi

davranmaya başlar. Barış rüzgarlarının estiği evde huzur hakimdir artık.

Bir gün Li-Li kayınvalidesini gerçekten sevdiğini anlar. Yaptıklarından

büyük bir pişmanlık duyar. Yaşlı gözlerle baharatçıya koşarak, yaşlı adama

zehiri kayınvalidesinin kanından temizleyecek bir iksir vermesi için

yalvarır. Adam Li-Li'ye bakıp kahkalarla güler ve şöyle der:

"Sevgili çocuğum, sana verdiğim karışım vitaminlerden oluşuyordu. Öldürmek

bir yana, olsa olsa kayınvalideni daha da güçlendirmiş oldun. Gerçek zehir

senin beynindeydi. Sen kayınvalidene iyi davrandıkça o da sana aynı şekilde

karşılık verdi. Aranızdaki nefret dağılıp, yerini sevgiye bıraktı, böylece

gerçek bir ana kız oldunuz."

Kıssadan hisse: Eski bir Çin atasözü şöyle der; gül veren elde, gül kokusu

kalır. Sevilen insan; sevgisini, insanlara veren insandır.
-alıntı-