Sadece Rabbimizi Ölçüsüz Sevebiliriz!

**_Ednâ_** · 12-28-2011, 15:08

Aşkın bir ölçüsü olmalı mıdır?
Aşkın ölçüsü kesinlikle olmalıdır. Zira Allah’a iman edenler Allah’tan başka kimseyi sınırsız sevemezler. Biz sadece Rabbimizi ölçüsüz sevebiliriz. Yerler, gökler, okyanuslar kadar değil, ifade edilemeyecek kadar sevmek zorundayız. İmanımız, bir beşere olan aşkımızın bir sınırda olmasını gerektirir. Peygamber Efendimiz müminleri terbiye ederken de sınırsız sevgiye ve sınırsız düşmanlığa karşı ikaz etmiştir. Severken de düşmanlık ederken de ölçülü olmamız istenilmiştir. Mümin olarak biz âşık olabiliriz ama bu aşkımızı abartamayız. Yani uğruna hicret edecek kadar, uğrunda evinden barkından olacak kadar veya bu uğurda anayı babayı çiğneyecek bir delilik yapacak kadar âşık olmayız. Çünkü hiçbir aşk Allah’a itaatt en sonra itaat etmemiz gereken ana babayı çiğnemeye müsait değildir.

güzel bir konu ve çok güzel açıklanmış Allah razı olsun...
burdada güzel bir değinmede bulunulmuş, bu meseleyi üstad bediüzzamanda şu şekilde değinmiş, Rabbimiz herkesin fıtratına bir istibdadı muhabbet dercetmiştir... yani sevme kabiliyeti yerleştirmiştirki bu kabiliyetle Allaha aşık olabilelim ve Rabbimiz dışında tüm varlıkları onun aşkıyla sevebilelim diye... fakat insan bu kabiliyetini büsbütün fani şeylere verirse işte o zaman rabbimiz onu o insandan alır ve aldığında yaşadığı o ayrılık yani firak acısı ona Rabbimiz tarafından dünyada verilen bir çeşit cezadır...
bu meselede 'ya baki entel baki' zikrinin bol bol çekilmesi tavsiye buyrulmuştur...
bu konu gerçekten hassasiyet gerektiren bir konu... konuyla ilgili kıstaslar çok güzel sunulmuş Allah razı olsun...

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal gösterime geğ Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde

12-28-2011, 15:08	#5
Kullanıcı Adı _Ednâ_	Aşkın bir ölçüsü olmalı mıdır? Aşkın ölçüsü kesinlikle olmalıdır. Zira Allah’a iman edenler Allah’tan başka kimseyi sınırsız sevemezler. Biz sadece Rabbimizi ölçüsüz sevebiliriz. Yerler, gökler, okyanuslar kadar değil, ifade edilemeyecek kadar sevmek zorundayız. İmanımız, bir beşere olan aşkımızın bir sınırda olmasını gerektirir. Peygamber Efendimiz müminleri terbiye ederken de sınırsız sevgiye ve sınırsız düşmanlığa karşı ikaz etmiştir. Severken de düşmanlık ederken de ölçülü olmamız istenilmiştir. Mümin olarak biz âşık olabiliriz ama bu aşkımızı abartamayız. Yani uğruna hicret edecek kadar, uğrunda evinden barkından olacak kadar veya bu uğurda anayı babayı çiğneyecek bir delilik yapacak kadar âşık olmayız. Çünkü hiçbir aşk Allah’a itaatt en sonra itaat etmemiz gereken ana babayı çiğnemeye müsait değildir. güzel bir konu ve çok güzel açıklanmış Allah razı olsun... burdada güzel bir değinmede bulunulmuş, bu meseleyi üstad bediüzzamanda şu şekilde değinmiş, Rabbimiz herkesin fıtratına bir istibdadı muhabbet dercetmiştir... yani sevme kabiliyeti yerleştirmiştirki bu kabiliyetle Allaha aşık olabilelim ve Rabbimiz dışında tüm varlıkları onun aşkıyla sevebilelim diye... fakat insan bu kabiliyetini büsbütün fani şeylere verirse işte o zaman rabbimiz onu o insandan alır ve aldığında yaşadığı o ayrılık yani firak acısı ona Rabbimiz tarafından dünyada verilen bir çeşit cezadır... bu meselede 'ya baki entel baki' zikrinin bol bol çekilmesi tavsiye buyrulmuştur... bu konu gerçekten hassasiyet gerektiren bir konu... konuyla ilgili kıstaslar çok güzel sunulmuş Allah razı olsun...

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)