[Cihannur]

Melike Ulus



Utandım

Akşamki maç için benden tek bir cümle istense o da şu olurdu;

“Ağlamayan bebeğe emzik verilmezmiş!”

Aylardır nasıl oyun oynayarak kazanabilirimi düşünmek yerine, sadece ağlayan Fenerbahçe’ye dün akşam emzik yerine Ali Palabıyık verildi. Biraz susturmak biraz gazını almak niyetiyle verilen bu hediye de ziyadesiyle yerine ulaştı. Yıllardır hakemlerin Beşiktaş’ı kıyım kıyım doğramasını gören bu gözler, neredeyse ilk defa böyle göstere göstere, gözüne soka soka katliam yaratan bir hakem gördü. Sanki birileri ona, “sen git Fenerbahçe’yi kazandır, biz gerekenleri yapacağız” demiş, o da arkasındakilere güvenerek cahil cesaretiyle hareket etmiş gibiydi. Öylesine cesur! öylesine acımasız!

Hal böyleyken, verilemeyen penaltıyı, attıkları golün ofsayt oluşunu, Van Persie ve Şener’in atılmamasını yazsan ne olur yazmasan. Hatta öyle eminim ki; Beşiktaş akşam 10 tane gol atsaydı, 10 unu da türlü türlü sebeplerle iptal edebilecek bir yapı kurulmuştu sahada. 11 e karşı 11 kişi oynanırken Fenerbahçe’nin Beşiktaş karşısında rakip bile olamadığından, mücadele etmek hakeme düştü. Öncelikle Fenerbahçeli oyunculara çirkeflik yapmaları ve kışkırtmaları için sınırsız kredi sunulup, ardından da Beşiktaş’ın en ufak açığı beklendi. Kurada da Tosic çıktı. Beşiktaş 10 kişi kalınca yine bir varlık gösteremeyen Fenerbahçe’ye sahadaki 12. kişi de ziyadesiyle destek verince Beşiktaş Türkiye Kupası’ndan elenmiş oldu.

Daha önceki yazımda, -ağlayarak değil oynayarak şampiyon olunur- demiş ve bunu sonuna kadar da savunmuştum. Burada küçük bir detayı atlamışım. Futbol sahada değil de saha dışında oynanırsa ve 11 kişiden daha fazla rakibe müsaade edilirse ne yapsan boştur. Tıpkı dün akşam gibi. Hele ki ağlayan birini susturmak amaçlandıysa, ağzınla kuş tutsan olmaz. Hatta o kuşu neden tuttun diye sana kırmızı kart bile verebilirler!

Böyle bir maçın ardından; Türkiye’deki futbolu yönetenler için utandım. Rakibe laf kondurmamak adına bunları dile getirmeyenleri gördükçe utandım. Kazandık diyerek sevinenler adına utandım!

Ve yine bir kez daha iyi ki Beşiktaşlıyım dedim. Eminim ki; böyle bir galibiyeti biz almış olsaydık, yendiğimizi söylerken çekinir, kazandık demeye de utanırdık. Çünkü biz, “Şerefinle oyna, hakkınla kazan” derken hiç bir zaman şaka yapmıyorduk..

Kaynak

Haber 1903 06.02.2017