PEYGAMBER EFENDİMİZİN CEFAKAR KIZI*
Hz. Zeynep Peygamber Efendimiz ile Hz. Hatice’nin ilk kızı, Hz. Fâtıma’nın ablasıdır. Peygamberimize vahiy gelmeden on yıl önce, miladi 600 yılında Mekke’de doğdu.Arap Yarımadasında yaşayanlar kız çocukları doğduğunda yüzleri asılır, kimselere görünmezdi. Peygamber Efendimiz Ben bir kız babasıyım! buyurarak gurur duydu kendisine kız çocuğu lütfettiği için Rabbine şükretti.
HZ. ZEYNEP ’in aileye girmesiyle efendimiz ve annelerimizin mutlulukları arttı. Zeynep doğduğunda Efendimiz yirmi otuz, Hz. Hatice* kırk beş yaşlarındaydı. Peygamber kızı Zeynep, dünyanın en bahtiyar çocuklarından biri olacaktı.
Hz. Hatice kızını yedi gün emzirdi.sonra Arap âdetlerine uyarak sütanne aramaya başladı. Efendimizin halası Hz. Safiyyenin cariyesi Selmâ Hanıma verdiler.
Hz. Zeyneb dokuz yaşında iken babasının hareketlerinde değişiklik oldu. sosyal ilişkileri çok kesiliverdi.Efendimiz, insanlardan uzaklaştı. şehir dışına çıkmaya Hirâ Mağarasına gitmeye başladı.
neşeli ve hayat dolu efendimiz artık son derece düşünceli, kaygılı ve tedirgindi. endişe ediyor, korkuyor gibiydi. Olağan üstü şeyler duyup gören Efendimiz, eve rengi kaçmış, bitkin bir şekilde geliyordu.
efendimizin ilgi, sevgisine alışmış* çocukları, onu göremeyince özlüyorlardı.kendileriyle ilgilenilmemesine üzülüyorlardı Babasındaki değişikliğin sebebini Hz. Zeyneb, annesine soruyor, neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.olağan üstü bir durum vardı. anladığı gün Babası ile ilgilendi rahatlatmaya çalıştı. Üzmemek için* hassasiyet gösterdi.
HZ. ZEYNEP Efendimize vahiy geldiğinde on yaşındaydı. Babasının Hira Mağarasına gidişine şahit olan Hz. Zeyneb, babasının titreyerek eve geldiğini gördü. Rengi bembeyazdı. Sıkıntıdan alnından terler boşalıyordu.— Beni örtün! Beni örtün, buyurdu.Telaşlanan annesi, babasının üzerini örttü.Babasını görünce korktu.İlk vahyin en yakın şahiti olan Hz. Zeyneb, vahiy atmosferine girmişti. yaşanan manevi havay tenefüs etti eşsiz bir bilince ulaştı.
HZ. ZEYNEP Fetretü’l-Vahiy döneminde Efendimizin sıkıntılarına özlemine, korku ve endişelerine şahit oldu Babası için üzüldü, korkup gözyaşı döktü.Babasının manevî acılarına* kahroluyordu.endişe ve acılar gözünün önünden gitmiyordu. Babasına bir şey olacak diye korkuyor, üzerinden atamıyordu. Duygularını annesiyle paylaşıyordu.içinde kopan fırtınaları belli etmesede başaramıyordu.
Hz. Fâtıma, ablasına yaklaştı.
Niye bu kadar çok üzülüyorsun? peygamber kızı olmak sevindirmiyor mu?Hz. Zeyneb kardeşinin başını okşadı Elbette sevindirir ey Fâtıma! Bu hangi genç hanımı sevindirmez, ona şeref kazandırmaz ki? Hem bundan öte bir şeref mi var?*
HZ. ZEYNEP kardeşi hz fatmaya benim endişem kendimle değil, babamla ilgili. Dayımız Varakanın anneme söylediklerine endişeleniyorum.O babamızın yalanlanacağını, işkenceye uğrayacağını ve memleketinden çıkarılacağını söylemiş. Bütün bunlar aklıma geldikçe üzülmekten kendimi alamıyorum, dedi.
|