Kaynak timetürk.com
Bir askerin Hakkari anıları ve altüst olan bir hayat!
*Hakkari'nin Şemdinli İlçesi'nde bulunan Aktütün Karakolu'nda askerlik yapan Esat Yüksel, gizlenen ve üzeri örtülen bu savaş gerçekliğinin bir kurbanı.
20 yaşında sağlık ve hayat dolu bir genç olarak gittiği askerlikten yaşamdan umudu olmayan, kendisine zarar veren, ölmeyi düşünen bir genç haline geldi. *Esat Yüksel askerlikte yaşadıklarını ve nasıl bu hale geldiğini anlattı.*Paramparça olmuş asker cenazelerini gösteriyorlardı'2010 da Hatay Serinyol'da 75 günlük acemi eğitiminden sonra Hakkari’nin Şemdinli İlçesi'nde Aktütün Jandarma Sınır Karakolu'na gönderildim bambaşka bir yerdi. batıya benzemiyordu. 15 gün taburda kaldık. Bize çatışma ve PKK baskınlarını izlettirdiler. Şehit askerlerimizin görüntülerini izledik. Bize uyursanız ölürsünüz. Aç kalacaksınız, susuz kalacaksınız ama uyumayacaksınız. Uykusuzluktan ölünmez. Evinize gitmek istiyorsanız uyumayacaksınız' diyorlardı" Şemdinli taburunda 15 gün kaldık timdeki 16 arkadaşla Aktütün Jandarma Karakolu'na gönderildik
*16 kişilik tim olarak Aktütün Karakolu'nun güvenliğini sağlayan Bayraktepe üssüne çıktık. komutanlarımız Aktütün'de yaşanan çatışmaları ve baskınları izletti. Görüntülerde paramparça olmuş türk askeri vardı cesetlerin gövdesi kafası bacağı ve kolu yoktu Ölüm korkusundan 12 ay boyunca günde 18 saat görev yaptım' Parçalanmış ceset görüntülerinden etkilendik birçok asker psikolojik sorunlar yaşadı beyin olarak bittik yıkıldık, toparlayamadık kendimizi. geceler görüntüler rüyama giriyordu 12 ay boyunca 18 saat uyumadan görev yaptım. üzerimde korku oluştu. Acaba yatarsam bende ceset mi olurum? Parça parça mı giderim? Nasıl bir ölümle karşılaşırım? Diye düşündüm bir arkadaşımın resmen şuuru gitti çürük aldı. *Asker arkadaşımla görüşüyorum kendisini toparlayamıyor. Hayattan beklentisi kalmamış. 20 yaşındaki askerimiz çok genç hedefinin ne olduğunu savaşta neyle karşılaşacağını bilmiyorsun. Eline silah veriyorlar ve sen 'kahramansın, yapacan' deniliyor. Ancak 20 yaşındasın ailenden kopup farklı bir yere gidiyorsun ve hayatın bilincinde değilsin
Bayraktepe üs bölgesinde bir buçuk ay kaldık sıkılmaya başladık telefon yok, televizyon yok, müzik yok, doğru düzgün yemek yok. ölüm korkusu vardı. Hayattan elimizi ve ayağımızı çektik Kendimizi dağlara saldık. evimiz yuvamız burası dedik. Askerlik ve doğu anlatılmaz görüp yaşamak lazım. Savaş var ne zaman ne olacağı belli değil. Neyle karşılaşacağını bilmiyorsun.
*askerlerle birlikte ölüm korkusundan yatamıyorduk. keşke üzerimize bomba düşse de ölsek eziyeti çekmesek' diyorduk. Nöbetteyken aha geldiler' diyorduk. Ağaç kıpırdamasında kelimeyi şahadet getiriyorduk, ağaca saldırıyorduk. ağacı hedef görüyorduk her akşam ölüm korkusuyla karşılaşıyorduk. Bir hayvan sesi geldiğinde aha geldiler. diyip sallıyorduk mermiyi el bombasını atıyorduk Korkudan kendimizi tutamıyorduk. Çünkü can ya bu başka bir şey değil. Yaşadıklarımdan dolayı Van Askeri Hastanesi'nde psikolojik tedavi gördüm İnsan hayatı bu kadar basit mi?'*
Kimi askerler soğuktan kimisi kayadan düşüp ölüyordu. El uzatacak, kimse yoktu. Allah ile baş başaydık
|