Kaynak islamveihsan.com
HZ. İBRAHİM’İN (A.S.) BÜYÜK İMTİHANI
Cenâb-ı Hak nice kullarını ağır imtihanlara tâbî tutmuş ve kullukta samimiyeterini sınamıştır. en ağır imtihanı Hz. İbrahim (a.s.) vermiştir. Mal, can ve evlât, insanın en düşkün olduğu ve en zor vazgeçebileceği nîmetlerdir. Bu imtihanlar da en zor imtihanlardır. Cenâb-ı Hak nice kullarını bu hususlarda ağır imtihanlara tâbî tutmuş ve kullukta samimiyet derecelerini sınamıştır. Hazret-i İbrâhim (a.s.) imtihânı da Allâh’ın lutfuyla kazanarak Hakk’a*“Halîl/dost”*olmuştur. O, fakirlikten korkmaksızın bütün malını infâk etmiş, tevhîd mücâdelesi uğruna gözünü kırpmadan Nemrud’un ateşine atılmış, canını da Rabbine teslîm edebileceğini göstermiştir.
İnsanoğlu için en ağır imtihan evlât husûsunda da Hakk’a itaat ve teslîmiyetin âbidesi olmuştur. Evlât, neslin devâmıdır insanoğlu, evlâdına karşı düşkündür. Zira evlât, anne-babanın parçasıdır.
oğlu İsmâil’i (a.s.) Allah için kurban etmesi emredilen İbrahim (a.s.) imtihanların en ağırına tutuldu. Hem kendisinin, hem de oğlu İsmâil’in (a.s.) rızâ ve teslîmiyetinin mükâfâtı olarak, Cebrâil (a.s.) Allâh’ın emriyle cennetten bir koç indirdi. Onların fedâkârlık hâtıraları, kıyâmete kadar devam edecek olan îman nesline ibâdet olarak hediye edildi.kurban ibâdeti Hak uğrunda candan fedâkârlık göstereceğine dâir, kulun Rabbine söz vermesidir. kurban, takvâ imtihanını kazanabilmek, Hakk’a itaat ve teslîmiyetimizi tescillete bilmektir.
“Onların ne etleri ne de kanları Allâh’a ulaşır; fakat O’na sadece sizin takvânız ulaşır…”*(el-Hac, 37) buyrulmaktadır.
İki melek dâimâ niyâz eder: «Yâ Rabbî! Fakirlerin ihtiyacını gören cömertleri doyur, onların verdikleri her dirheme karşılık, yüz bin dirhem ihsân et…»
Hele canını verene, boğazını uzatıp Yaratan’a kurban olana…
O kimse, Hazret-i İsmâil (a.s) gibi boğazını uzatmış, Allah yolunda kurban olmaya hazırlanmıştır. Fakat Allah, o boğazı kestirmez.”
“Sen, Allah rızâsı için ekmek verirsen, sana da ekmek verirler. Allah uğruna canını verirsen, sana can bahşederler.”
“Hakk’ın cömertliğini görseydin, nasıl olur da canını esirgerdin? Canın için nasıl olur da bu kadar gamlanırdın? Irmağın kıyısında durup da suyu esirgeyen, ırmağı göremeyen kalbi kör kişidir.”
|