[Hıfz-ı lisan]

İki aşık bir yerde karşılaşır,selamlaştıktan sonra hal hatır sormaya başlarlar.

Birinci Aşık:
-Dostum nasılsın? Seni çok hoş gördüm.Doğrusu yakıştıramadım pek.Hayırdır ne oldu ? Sen
böyle değildin.

İkinci Aşık:
-Ahh..ahh..be dostum hiç sorma.Derdim büyük.Bir türlü istediğim gibi yanamıyorum.

Birinci Aşık:
-Öyle mi çok üzüldüm.Vahh…vahh..Allah (c.c.) tez zamanda içine kor ateşleri koyar inşallah.

İkinci Aşık:
-Amin…amin…Ya sen nasılsın dostum?

Birinci Aşık:
-Yok be dostum bende iyi değilim.Bende üç gün önce bir buğday tanesini gafletten ağzıma at-
tım.O yetmiyor bir de çiğnedim.

İkinci Aşık:
-Deme ya.Senin derdin benimkinden beter imiş.

Ve derken ayrılık vakti geldi.

Birinci Aşık:
-Dostum inşallah en tez zamanda “benliğini” yitirirsin.

İkinci Aşık:
-Amin..amin..Sende en erken vakitte kendini helak edip yok olursun inşallah.

Birinci Aşık:
-Amin…amin…