[selahattin_ay]

Yitiriyorum umut seni! Koca bir hayatın, yalın tesadüfünde, işte o vakit, kaybım oldun sen umut… Anlatamadığım, anlatacağımdın.

Şimdi ise boş bir duvar oldun önüme. Yıkımım oldun, düşlerimin zırhını oluşturan en sade halinle. Külçeleşmiş o son görüntün var gözlerimin en ön perdesinde... Kopuyorum düşler alemi senden. Umutsuz düşlerin ılgıt ılgıt uzaklara estiği, küçücük bir an bu! Katıksız tohumların, daha toprağın altında iken yok oluşlarının günü bugün! Kavakların bile göğe küstüğü gün bugün! Hatırlar mısın umut, bir ağacın kovuğuna gizlemiştim seni, uçup gitme diye güz vakti...

Siyaha çalan karanlığın, koca bir kaya kütlesi gibi yuvarlandı üstüme. Ve ben ışıkşız kaldım. En sivri mızrak bile bu denli derin yaralayamazdı... Yılgın, yüzükoyun, yerdeydi avuç avuç hayallerim... Birer birer topladım. Ben bugün en zemin yerimden yara aldım! İçimde hâlâ kekeleyen bir şeyler var, susturmaya yanaşmayan hislerim, işte ayaklandı gidiyor gözlerim...



Fatma Bak