Şehirler seni benden alıp götürüyor!
"Tutkulu yüzyıllar var sanki arkamda. Kar yağmakta hüzne mahkum şehirlere. En ılıman ayrılıklar, en hüzzam makamlarla hatırlanıyor bu gece.
Vakit; gece yarısı ve şimdi mevsim seni getiriyor...
Sen geliyorsun usulca... En üşüyen yanlarıma, pencereme düşen bir kar tanesi ile dokunuyorsun. Yıldızlar vuruyor, hüzne mahkum sokaklarıma. Gözlerim karanlıklara mıhlanmış, gölgenleyim her köşe başında.
Kahrolayım!
Şafak ağarıyor!
Sabah güneşinde kaybediyorum seni! Dört yanım çaresizlik. Gidiyorsun yakamozların koynunda.
Ruhumda depremler...
Enkaz altında yüreğim.
Şimdi...
Şimdi şehirler seni alıp benden götürüyor. Şimdi mevsimler de, hayaller de ayrılıktan dem vuruyor!"
Daha ne denebilirki...
|