Hayırlı günler arkadaşlar
Hemen konumuza giriş yapıyoruz.
Arkadaşlar hemen ilk paragrafınızdan bir kesit almak istiyoruz
."Zaten varolan bir aşktan bahsediyoruz.Öyleyse yeterli özveriyi gösterirsek ve Rabbimizin rızası için uğraşan,emirlerine uymaya çalışan kullar olursak var olan güzel şeyler neden eksilsin? Hepimiz evlenince bazı sorumlulukların ağırlık kazandığında hemfikiriz, ama bizim üzerinde durduğumuz konu bu sorumluluklara yenik düşmemeliyiz.Eğer yaşadığımız gerçek aşk ise"demişsiniz.Peki gayrimüslümler ya da ataistler aşık olmuyorlar mı?
Aşk evrensel birşeydir.Ve illaki Allah rızası için birşeyler yaparak,efendimiz(s.a.v) örnek alarak devam ettiremezsiniz.
O zaman sadece müslümanlar aşık ve mutlu olurdu.Ayrıca yazılarınızda sürekli 'gerçek aşk' diyorsunuz.
Nedir bunun kıstası?Kime göre aşk?Ben aşık oldum diyorsam aşık olmuşumdur.Kişinin içinde hissettiklerine 'hayır canım o aşk değil sen bilmezsin ben bilirim' diyemezsiniz ki.Siz o varolan aşk bitince diyorsunuz ki 'yok o zaten aşk değildi o dolayısıyla da bitmedi'.Bu bize mantıksız geliyor kusura bakmayın :-[
Alıntı:
|
Arkadaşlarımızın ilk yazısında değindikleri bir noktadan örnek verelim mesela ; “İki genç kız olarak takdir edersiniz ki biz de ömrümüzün sonuna kadar aşk olsun isteriz. Ama gerçekleri görmezden gelmek o gerçekle karşılaşınca daha büyük yıkımdan başka bir şey değildir.”demişlerdi.İşte bakın sevgili arkadaşlarımız da ister tabi ki ama bu da bir önyargı değil midir? Evliliğin aşkı öldürmesine baştan teslimiyet değil midir? Aşk lay lay lom değildir ki sonrasında (evlilikte) hayal kırıklığı beklesin sizi.Aşıkken hiçbir sorumluluk yoktu da evlenirken mi çıktı? Öncesinde hiç sorumluluğunuz yokmuş gibi şaşırılacağı inancında değiliz
|
Bakın arkadaşlar küçükken hepimiz
Hansel gibi çikolatadan bir ev isteriz :
ama onun olmayacağını kabullenmek önyargı değildir.Evliliklerimizden Allah'ın izniyle hayal kırıklığı beklemiyoruz.Aşkla başlayan evliliğimizi inşallah birlikte yaşama sanatına,saygıya,sevgiye kısacası huzurlu bir eve mutlu bir evliliğe dönüştüreceğiz.Boşuna dememişler
'herşeyde bir hayır vardır' diye.Aşkı öldürürken yada daha önce de dediğimiz gibi pasifize ederken yerine büyük mutluluklar kazanacağız.
Arkadaşlar bu bizim kapanış yazımız olduğundan dolayı son olarak düşüncelerimizi özetlemek istiyoruz:Aşk hepimizin kalbini dolduran,heyecan veren bir duygu.Hepimiz yaşamak isteriz elbette.Aşık olduğumuz kişiyle evleniriz.Çoğu zaman hepimizin sıklıkla yaptığı hatalar aşkı katleder.Peki bu evlilikler nasıl devam ediyor diyebilirsiniz.Hata yapılmayan evlilikler aşk üzerine kurulmuyor.Aşk evet vardı ve güzeldi.Fakat defaatle tekrarladığımız gibi mutlu evlilikler için çiftler aşklarını sevgi ve sadakate dönüştürüyor.Aşkı öldürürken mutlu bir evliliği doğuruyorlar.
Bu münazaranın güzelliklerinden biri de aşık atışmaları gibi olması olacak sanırım.Ama aşk herzaman sizin şiirlerinizdekiler gibi olmuyor.Bu da bizden olsun ;)
Aşk Öldü
Başı belli,sonu belli bir aşkın,garip inatçı ama çaresiz yolcularıydık biz;
Farkında olmadan bulduk birbirimizi birbirimizin içinde..
Kalbimin az hasarlı bir sayfasını çevirdim
Eline kanımdan dolu bir kalem verdim
Dilediğince karala diye.
Ne güzel resimler çiziyordun önceleri
Mutluluk bir çocuk
Umut yıkılmaz bir kaleydi sayfanda
Hayalleri görmüyordum bile
Onlar gözlerinde bas bas bağırıyorlardı
Duyulmaması imkansız.
Bir rüzgar olup gökte buluşacaktık
Elelle verip dinlecektik evimizin en sıcak köşesinde
Ama neden sonra canımı yakmaya başladı çizdiğin her resim
Kana bulandı kalbim
Çocuk öldü
Umut yıkıldı
Hayaller kör
Rüzgar dindi
Aşk bitti
Ağlayan.....
Bekleyen....
Özleyen.....
.....Gülen
.....Gelmeyen
.....Özleten
Ben......
ÇIĞLIK
AK_MAVİSH&AK_SALİHA