[Ngereklinsan]

Bölüm:19
Yer.Kıbrıs Şehir efkoşa

Gözlerini açtığında belindeki ağrıyı hissetmişti..Sanki binlerce iğne batırılmıştı vucuduna zorlanarak yatağından ayaklarını yere uzattı..Bir müddet yatağında oturarak kaldı..Başı çok şiddetli bir şekilde ağırıyordu..Odanın içerisinde gözlerini gezdirmeye başladı diğer arkadaşları uyuyordu..Ayağa kalkmak için uğraştı ama başarılı olamadı belindeki acıyla tekrar oturmak zorunda kaldı..ne olduğunu hatırlamıyordu sadece Çakalın son sözleri aklındaydı.Demek ki diye düşündü beyinlerimizde oynama yapmamışlar her şeyi hatırlıyordu geçmişe dair bu sevindiriciydi..iyide bu belindeki ağrıda neyin nesiydi ayaklarına baktı tırnakları uzamıştı ellerindeki tırnaklarda uzamıştı..yanında bulunan çekmeceleri karıştırıp tırnak makası veya kesici bir şeyler aradı..Normal tırnak makaslarında daha büyük bir tırnak makası buldu yere eğilemiyordu onun için elindeki tırnaklarını kesmek için makası tırnağına götürdü ilk müdaheleyle acı içinde bağırmaya başladı tırnağından yeşilimsi bir sıvı akmaya başlamıştı..Çığlıklar üzerine odaya yüzleri kapalı doktor önlüğü giymiş 2 kişi girdi çekmecelerden pamuk ve bilmediği bir sıvı alıp tırnağını sardılar..ne olduğunu anlamamıştı ama müthiş bir acı hissetmişti ve yeşil sıvının ne olduğunu bilmiyordu..Odaya gelen kişilerin sayısı artmıştı gözleri kapanmak üzereydi az çok seçebiliyordu odadakileri odaya girenler diğer arkadaşlarının yanına gidiyordu kendi başında 4 kişi vardı ve anlamadığı bir dilde bir şeyler konuşuyorlardı..Arkadaşlarından gelen çığlıkları duyabiliyordu hepsi inanılmaz acı çekiyordu bunu anlayabiliyordu..Ama ne olduğuna dair bir bilgisi yoktu beyni uyuşmaya başladı..Arkadaşlarının sedyelerle odadan çıkarılışını bulanık bir şekilde görüyordu..Sert bir hamleyle kendiside bulunduğu yataktan sedyeye aktarıldı..Hızlı bir şekilde kapıdan dışarı çıkarıldı..Sedyenin önünde bir kişi vardı arkadakileri göremiyordu&başını oynatamıyordu gözlerini bir noktadan başka bir yere çeviremiyordu..önünü görebiliyordu biraz koridorları hızla geçtiler sürekli zikzaklar çizerek ilerliyorlardı..bir odaya girdiklerini anladı aynı sertlikte sedyeden yatağa aktarıldı..Ellerini ve ayaklarını kilitliyorlardı..Konuşmaya devam ediyorlardı ama ne dediklerini anlamıyordu yüzlerini göremiyordu beyni iyice uyuşmuştu birazdan tamamen kapanacaktı..Biraz daha dayanmalıyım diye düşünüyordu&Odanın ışıkları kapatıldı her yer zifiri karanlığa gömüldü başındaki kişilerin konuşmaları kesilmişti sanki birden yok olmuşlar gibiydi&.Oda içerisinde sarımsı bir ışık yanmaya başladı..İçeriye birinin girdiğini kapının açılmasından anladı ama göremiyordu göz kapakları daha fazla tutunamıyordu..Kapıdan içeri giren kişinin baş ucuna geldiğini anlamıştı..Son bir gayretle ağzından birkaç cümle döküldü..
-Çakal bize ne yaptın..